Ἀριστοφάνειος

Ancient Greek

Etymology

From Ἀρῐστοφᾰ́νης (Aristophánēs, “Aristophanes”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix), from ἄρῐστος (áristos, “best”) +‎ φαίνω (phaínō, “appear”), literally “best-seeming”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ris.to.pʰá.neː.os/ → /a.ris.toˈɸa.ni.os/ → /a.ris.toˈfa.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ris.to.pʰá.neː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ris.toˈpʰa.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ris.toˈɸa.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ris.toˈfa.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ris.toˈfa.ni.os/

Adjective

Ἀρῐστοφᾰ́νειος • (Aristopháneios) m (feminine Ἀρῐστοφᾰνείᾱ, neuter Ἀρῐστοφᾰ́νειον); first/second declension

1. of Aristophanes
   1. (prosody, with μέτρον (métron)) anapestic tetrameter
      • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, The Art of Rhetoric 11.10
      • Hephaestio, Collected Works 8
      • Theon, Prog. 3

Declension

First and second declension of Ἀρῐστοφᾰ́νειος; Ἀρῐστοφᾰνείᾱ; Ἀρῐστοφᾰ́νειον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Ἀρῐστοφᾰ́νειος Aristopháneios	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Aristophaneíā	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Aristopháneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Aristophaneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō		Ἀρῐστοφᾰ́νειοι Aristopháneioi	Ἀρῐστοφᾰ́νειαι Aristopháneiai	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Aristopháneia
Genitive		Ἀρῐστοφᾰνείου Aristophaneíou	Ἀρῐστοφᾰνείᾱς Aristophaneíās	Ἀρῐστοφᾰνείου Aristophaneíou		Ἀρῐστοφᾰνείοιν Aristophaneíoin	Ἀρῐστοφᾰνείαιν Aristophaneíain	Ἀρῐστοφᾰνείοιν Aristophaneíoin		Ἀρῐστοφᾰνείων Aristophaneíōn	Ἀρῐστοφᾰνείων Aristophaneíōn	Ἀρῐστοφᾰνείων Aristophaneíōn
Dative		Ἀρῐστοφᾰνείῳ Aristophaneíōi	Ἀρῐστοφᾰνείᾳ Aristophaneíāi	Ἀρῐστοφᾰνείῳ Aristophaneíōi		Ἀρῐστοφᾰνείοιν Aristophaneíoin	Ἀρῐστοφᾰνείαιν Aristophaneíain	Ἀρῐστοφᾰνείοιν Aristophaneíoin		Ἀρῐστοφᾰνείοις Aristophaneíois	Ἀρῐστοφᾰνείαις Aristophaneíais	Ἀρῐστοφᾰνείοις Aristophaneíois
Accusative		Ἀρῐστοφᾰ́νειον Aristopháneion	Ἀρῐστοφᾰνείᾱν Aristophaneíān	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Aristopháneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Aristophaneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō		Ἀρῐστοφᾰνείους Aristophaneíous	Ἀρῐστοφᾰνείᾱς Aristophaneíās	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Aristopháneia
Vocative		Ἀρῐστοφᾰ́νειε Aristopháneie	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Aristophaneíā	Ἀρῐστοφᾰ́νειον Aristopháneion		Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō	Ἀρῐστοφᾰνείᾱ Aristophaneíā	Ἀρῐστοφᾰνείω Aristophaneíō		Ἀρῐστοφᾰ́νειοι Aristopháneioi	Ἀρῐστοφᾰ́νειαι Aristopháneiai	Ἀρῐστοφᾰ́νειᾰ Aristopháneia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Ἀρῐστοφᾰνείως Aristophaneíōs				Ἀρῐστοφᾰνειότερος Aristophaneióteros				Ἀρῐστοφᾰνειότᾰτος Aristophaneiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: Aristophanēus, Aristophanīus
  • English: Aristophanean

References

• “Ἀριστοφάνειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Ἀριστοφάνειος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)