ógna

See also: ogna and ögna

Icelandic

Etymology

From ógn +‎ -a.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoukna/
• Rhymes: -oukna

Verb

ógna (weak verb, third-person singular past indicative ógnaði, supine ógnað)

1. (transitive, with dative) to threaten

Conjugation

ógna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ógna
supine (sagnbót)		ógnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ógnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ógna	við ógnum	present (nútíð)	ég ógni	við ógnum
	þú ógnar	þið ógnið		þú ógnir	þið ógnið
	hann, hún, það ógnar	þeir, þær, þau ógna		hann, hún, það ógni	þeir, þær, þau ógni
past (þátíð)	ég ógnaði	við ógnuðum	past (þátíð)	ég ógnaði	við ógnuðum
	þú ógnaðir	þið ógnuðuð		þú ógnaðir	þið ógnuðuð
	hann, hún, það ógnaði	þeir, þær, þau ógnuðu		hann, hún, það ógnaði	þeir, þær, þau ógnuðu
imperative (boðháttur)	ógna (þú)	ógnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ógnaðu	ógniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.