żywiciel

Polish

Etymology

From żywić +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʐɨˈvi.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ɕɛl
• Syllabification: ży‧wi‧ciel

Noun

żywiciel m animal

1. (ecology) host (an animal which harbors a parasitic organism)

Declension

Declension of żywiciel

	singular	plural
nominative	żywiciel	żywiciele
genitive	żywiciela	żywicieli
dative	żywicielowi	żywicielom
accusative	żywiciela	żywiciele
instrumental	żywicielem	żywicielami
locative	żywicielu	żywicielach
vocative	żywicielu	żywiciele

Noun

żywiciel m inan

1. (ecology) host (a plant which harbors a parasitic organism)

Declension

Declension of żywiciel

	singular	plural
nominative	żywiciel	żywiciele
genitive	żywiciela	żywicieli
dative	żywicielowi	żywicielom
accusative	żywiciel	żywiciele
instrumental	żywicielem	żywicielami
locative	żywicielu	żywicielach
vocative	żywicielu	żywiciele

Noun

żywiciel m pers (female equivalent żywicielka)

1. provider, breadwinner

   Synonym: chlebodawca

Declension

Declension of żywiciel

	singular	plural
nominative	żywiciel	żywiciele
genitive	żywiciela	żywicieli
dative	żywicielowi	żywicielom
accusative	żywiciela	żywicieli
instrumental	żywicielem	żywicielami
locative	żywicielu	żywicielach
vocative	żywicielu	żywiciele

Related terms

adjective

• pożywny

 

nouns

• pożywienie
• żywienie
• żywność

 

Further reading

• żywiciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• żywiciel in Polish dictionaries at PWN