Βρεττανός

Ancient Greek

Alternative forms

• Πρεττανός (Prettanós)
• Βρετανός (Bretanós)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bret.ta.nós/ → /βret.taˈnos/ → /vre.taˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bret.ta.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bret.taˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βret.taˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vret.taˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vre.taˈnos/

Noun

Βρεττᾰνός • (Brettanós) m (genitive Βρεττᾰνοῦ); second declension (feminine: Βρεττᾰνῐ́ς)

1. an inhabitant of the British Isles or of Great Britain; a Briton; a Brython

Inflection

Second declension of ὁ Βρεττᾰνός; τοῦ Βρεττᾰνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Βρεττᾰνός ho Brettanós	τὼ Βρεττᾰνώ tṑ Brettanṓ	οἱ Βρεττᾰνοί hoi Brettanoí
Genitive	τοῦ Βρεττᾰνοῦ toû Brettanoû	τοῖν Βρεττᾰνοῖν toîn Brettanoîn	τῶν Βρεττᾰνῶν tôn Brettanôn
Dative	τῷ Βρεττᾰνῷ tôi Brettanôi	τοῖν Βρεττᾰνοῖν toîn Brettanoîn	τοῖς Βρεττᾰνοῖς toîs Brettanoîs
Accusative	τὸν Βρεττᾰνόν tòn Brettanón	τὼ Βρεττᾰνώ tṑ Brettanṓ	τοὺς Βρεττᾰνούς toùs Brettanoús
Vocative	Βρεττᾰνέ Brettané	Βρεττᾰνώ Brettanṓ	Βρεττᾰνοί Brettanoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Βρεττανία (Brettanía)

Descendants

• Greek: Βρετανός (Vretanós)

Further reading

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,004

Greek

Etymology

Spelling from Ancient Greek Βρεττανός (Brettanós).

Noun

Βρεττανός • (Vrettanós) m (plural Βρεττανοί, feminine Βρεττανή)

1. Obsolete spelling of Βρετανός (Vretanós).; found in dictionaries up to the 1950s

Declension

Declension of Βρεττανός

	singular	plural
nominative	Βρεττανός •	Βρεττανοί •
genitive	Βρεττανού •	Βρεττανών •
accusative	Βρεττανό •	Βρεττανούς •
vocative	Βρεττανέ •	Βρεττανοί •