αμαρταίνω

Greek

Verb

αμαρταίνω • (amartaíno) (past αμάρτησα, passive —)

1. Alternative form of αμαρτάνω (amartáno)

Conjugation

αμαρταίνω   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	αμαρταίνω  (αμαρτάνω →)	αμαρτήσω
2 sg	αμαρταίνεις	αμαρτήσεις
3 sg	αμαρταίνει	αμαρτήσει
1 pl	αμαρταίνουμε, [‑ομε]	αμαρτήσουμε, [‑ομε]
2 pl	αμαρταίνετε	αμαρτήσετε
3 pl	αμαρταίνουν(ε)	αμαρτήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	αμάρταινα	αμάρτησα
2 sg	αμάρταινες	αμάρτησες
3 sg	αμάρταινε	αμάρτησε
1 pl	αμαρταίναμε	αμαρτήσαμε
2 pl	αμαρταίνατε	αμαρτήσατε
3 pl	αμάρταιναν, αμαρταίναν(ε)	αμάρτησαν, αμαρτήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα αμαρταίνω ➤	θα αμαρτήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα αμαρταίνεις, …	θα αμαρτήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … αμαρτήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … αμαρτήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … αμαρτήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	αμάρταινε	αμάρτησε
2 pl	αμαρταίνετε	αμαρτήστε
Other forms
Active present participle ➤	αμαρταίνοντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας αμαρτήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	αμαρτήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.