ανοίκειος

See also: ἀνοίκειος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈni.ci.os/
• Hyphenation: α‧νοί‧κει‧ος

Adjective

ανοίκειος • (anoíkeios) m (feminine ανοίκεια, neuter ανοίκειο)

1. unseemly, unsuitable

Declension

Declension of ανοίκειος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανοίκειος •	ανοίκεια • / ανοικεία •	ανοίκειο •	ανοίκειοι •	ανοίκειες •	ανοίκεια •
genitive	ανοίκειου • / ανοικείου •	ανοίκειας • / ανοικείας •	ανοίκειου • / ανοικείου •	ανοίκειων • / ανοικείων •	ανοίκειων • / ανοικείων •	ανοίκειων • / ανοικείων •
accusative	ανοίκειο •	ανοίκεια • / ανοικεία •	ανοίκειο •	ανοίκειους • / ανοικείους •	ανοίκειες •	ανοίκεια •
vocative	ανοίκειε •	ανοίκεια • / ανοικεία •	ανοίκειο •	ανοίκειοι •	ανοίκειες •	ανοίκεια •
notes	The second forms are used in Ancient Greek and Katharevousa.

Related terms

• οικείος (oikeíos, “familiar”)

• and see: οίκος m (oíkos, “house -formal-”)