δέσις

Ancient Greek

Etymology

From δέω (déō, “to bind, tie, fasten”) +‎ -σῐς (-sis, nominal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dé.sis/ → /ˈðe.sis/ → /ˈðe.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dé.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈde.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðe.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðe.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðe.sis/

Noun

δέσῐς • (désis) f (genitive δέσεως); third declension

1. Binding together, setting of stones, tying in bundles.
   1. Complication of a dramatic plot.

      Synonym: λῠ́σῐς (lúsis)

   2. Synonym of δέσμη (désmē), probably of a belt purse.
   3. (botany) A joint.

Inflection

Third declension of ἡ δέσῐς; τῆς δέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ δέσῐς hē désis	τὼ δέσει tṑ dései	αἱ δέσεις hai déseis
Genitive	τῆς δέσεως tês déseōs	τοῖν δεσέοιν toîn deséoin	τῶν δέσεων tôn déseōn
Dative	τῇ δέσει têi dései	τοῖν δεσέοιν toîn deséoin	ταῖς δέσεσῐ / δέσεσῐν taîs désesi(n)
Accusative	τὴν δέσῐν tḕn désin	τὼ δέσει tṑ dései	τᾱ̀ς δέσεις tā̀s déseis
Vocative	δέσῐ dési	δέσει dései	δέσεις déseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• δῐᾰ́δεσῐς (diádesis)
• ἔνδεσῐς (éndesis)
• ἐπῐ́δεσῐς (epídesis)
• κλημᾰτόδεσῐς (klēmatódesis)
• κλῑμᾰκόδεσῐς (klīmakódesis)
• κᾰτᾰ́δεσῐς (katádesis)
• περῐ́δεσῐς (perídesis)
• πρόσδεσῐς (prósdesis)
• σῠ́νδεσῐς (súndesis)
• ᾰ̓νᾰ́δεσῐς (anádesis)
• ᾰ̓πόδεσῐς (apódesis)
• ῠ̔πόδεσῐς (hupódesis)

 

Descendants

• → English: -desis

References

• “δέσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press