διαιρώ

See also: διαιρῶ

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαιρῶ (diairô) contracted form of διαιρέω (diairéō). Morphologically from δι- (δια-) +‎ αιρώ, the ancient αἱρῶ (hairô, “seize”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.eˈɾo/
• Hyphenation: δι‧αι‧ρώ

Verb

διαιρώ • (diairó) (past διαίρεσα, passive διαιρούμαι, p‑past διαιρέθηκα, ppp διαιρεμένος / διηρημένος)

1. to divide, split, disunite

   Ο εμφύλιος πόλεμος διαίρεσε τους Έλληνες.

   O emfýlios pólemos diaírese tous Éllines.

   The Greek civil war divided the Greeks.

Conjugation

διαιρώ, διαιρούμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διαιρώ	διαιρέσω	διαιρούμαι	διαιρεθώ
2 sg	διαιρείς	διαιρέσεις	διαιρείσαι	διαιρεθείς
3 sg	διαιρεί	διαιρέσει	διαιρείται	διαιρεθεί
1 pl	διαιρούμε	διαιρέσουμε, [-ομε]	διαιρούμαστε	διαιρεθούμε
2 pl	διαιρείτε	διαιρέσετε	διαιρείστε	διαιρεθείτε
3 pl	διαιρούν(ε)	διαιρέσουν(ε)	διαιρούνται	διαιρεθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διαιρούσα	διαίρεσα	[διαιρούμουν(α)]	διαιρέθηκα
2 sg	διαιρούσες	διαίρεσες	[διαιρούσουν(α)]	διαιρέθηκες
3 sg	διαιρούσε	διαίρεσε	διαιρούνταν, {διαιρείτο}	διαιρέθηκε
1 pl	διαιρούσαμε	διαιρέσαμε	διαιρούμασταν, (‑ούμαστε)	διαιρεθήκαμε
2 pl	διαιρούσατε	διαιρέσατε	[διαιρούσασταν, (‑ούσαστε)]	διαιρεθήκατε
3 pl	διαιρούσαν(ε)	διαίρεσαν, διαιρέσαν(ε)	διαιρούνταν, {διαιρούντο}	διαιρέθηκαν, διαιρεθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διαιρώ ➤	θα διαιρέσω ➤	θα διαιρούμαι ➤	θα διαιρεθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαιρείς, …	θα διαιρέσεις, …	θα διαιρείσαι, …	θα διαιρεθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαιρέσει   έχω, έχεις, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διαιρεθεί   είμαι, είσαι, … διαιρεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαιρέσει   είχα, είχες, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διαιρεθεί   ήμουν, ήσουν, … διαιρεμένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαιρέσει   θα έχω, θα έχεις, … διαιρεμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διαιρεθεί   θα είμαι, θα είσαι, … διαιρεμένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	διαίρεσε	—	διαιρέσου
2 pl	διαιρείτε	διαιρέστε	διαιρείστε	διαιρεθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διαιρώντας ➤		διαιρούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας διαιρέσει ➤		διαιρεμένος, ‑η, ‑o {διηρημένος, ‑η, ‑o} ➤
Nonfinite form➤	διαιρέσει		διαιρεθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• αδιαίρετος (adiaíretos, “indivisible, undivided”)
• αδιαιρετότητα f (adiairetótita, “indivisibility”)
• διαίρεση f (diaíresi, “division”)
• διαιρετέος (diairetéos, “divident; divisible”)
• διαιρέτης m (diairétis, “divisor”)
• διαιρετός (diairetós, “divisible”)
• διαιρετότητα f (diairetótita, “divisibility”)
• υποδιαίρεση f (ypodiaíresi, “subdivision”)
• υποδιαιρώ (ypodiairó, “subdivide”)
• and see the ancient αἱρέω (hairéō, “seize”)