πολιτικός

See also: πολίτικος

Ancient Greek

Etymology

From πολῑ́της (polī́tēs, “citizen”) +‎ -ῐκός (-ikós, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.liː.ti.kós/ → /po.li.tiˈkos/ → /po.li.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.liː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.tiˈkos/

Adjective

πολῑτῐκός • (polītikós) m (feminine πολῑτῐκή, neuter πολῑτῐκόν); first/second declension

1. civic, constitutional, public

   Antonym: οἰκονομῐκός (oikonomikós)

2. social
3. (nominalized, feminine) the art of government, the science of politics
4. (nominalized, feminine) concubine, mistress
5. (nominalized, neuter plural) state affairs, public matters, government

Declension

First and second declension of πολῑτῐκός; πολῑτῐκή; πολῑτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πολῑτῐκός polītikós	πολῑτῐκή polītikḗ	πολῑτῐκόν polītikón		πολῑτῐκώ polītikṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītikā́	πολῑτῐκώ polītikṓ		πολῑτῐκοί polītikoí	πολῑτῐκαί polītikaí	πολῑτῐκᾰ́ polītiká
Genitive		πολῑτῐκοῦ polītikoû	πολῑτῐκῆς polītikês	πολῑτῐκοῦ polītikoû		πολῑτῐκοῖν polītikoîn	πολῑτῐκαῖν polītikaîn	πολῑτῐκοῖν polītikoîn		πολῑτῐκῶν polītikôn	πολῑτῐκῶν polītikôn	πολῑτῐκῶν polītikôn
Dative		πολῑτῐκῷ polītikôi	πολῑτῐκῇ polītikêi	πολῑτῐκῷ polītikôi		πολῑτῐκοῖν polītikoîn	πολῑτῐκαῖν polītikaîn	πολῑτῐκοῖν polītikoîn		πολῑτῐκοῖς polītikoîs	πολῑτῐκαῖς polītikaîs	πολῑτῐκοῖς polītikoîs
Accusative		πολῑτῐκόν polītikón	πολῑτῐκήν polītikḗn	πολῑτῐκόν polītikón		πολῑτῐκώ polītikṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītikā́	πολῑτῐκώ polītikṓ		πολῑτῐκούς polītikoús	πολῑτῐκᾱ́ς polītikā́s	πολῑτῐκᾰ́ polītiká
Vocative		πολῑτῐκέ polītiké	πολῑτῐκή polītikḗ	πολῑτῐκόν polītikón		πολῑτῐκώ polītikṓ	πολῑτῐκᾱ́ polītikā́	πολῑτῐκώ polītikṓ		πολῑτῐκοί polītikoí	πολῑτῐκαί polītikaí	πολῑτῐκᾰ́ polītiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πολῑτῐκῶς polītikôs				πολῑτῐκώτερος polītikṓteros				πολῑτῐκώτᾰτος polītikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: πολιτικός (politikós)
• → Latin: politicus
  • English: political

Further reading

• “πολιτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πολιτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πολιτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πολιτικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • civic idem, page 133.
  • civil idem, page 133.
  • constitutional idem, page 165.
  • corporate idem, page 174.
  • country idem, page 178.
  • diplomatic idem, page 225.
  • diplomatist idem, page 226.
  • municipal idem, page 546.
  • political idem, page 625.
  • politician idem, page 625.
  • public idem, page 655.
  • social idem, page 790.
  • statesman idem, page 812.
  • statesmanlike idem, page 812.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πολιτικός (politikós, “civic”).

Adjective

πολιτικός • (politikós) m (feminine πολιτική, neuter πολιτικό)

1. political, civic, civilian

Declension

Declension of πολιτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πολιτικός •	πολιτική •	πολιτικό •	πολιτικοί •	πολιτικές •	πολιτικά •
genitive	πολιτικού •	πολιτικής •	πολιτικού •	πολιτικών •	πολιτικών •	πολιτικών •
accusative	πολιτικό •	πολιτική •	πολιτικό •	πολιτικούς •	πολιτικές •	πολιτικά •
vocative	πολιτικέ •	πολιτική •	πολιτικό •	πολιτικοί •	πολιτικές •	πολιτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πολιτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πολιτικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πολιτικότερος •	πολιτικότερη •	πολιτικότερο •	πολιτικότεροι •	πολιτικότερες •	πολιτικότερα •
genitive	πολιτικότερου •	πολιτικότερης •	πολιτικότερου •	πολιτικότερων •	πολιτικότερων •	πολιτικότερων •
accusative	πολιτικότερο •	πολιτικότερη •	πολιτικότερο •	πολιτικότερους •	πολιτικότερες •	πολιτικότερα •
vocative	πολιτικότερε •	πολιτικότερη •	πολιτικότερο •	πολιτικότεροι •	πολιτικότερες •	πολιτικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πολιτικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πολιτικότατος •	πολιτικότατη •	πολιτικότατο •	πολιτικότατοι •	πολιτικότατες •	πολιτικότατα •
genitive	πολιτικότατου •	πολιτικότατης •	πολιτικότατου •	πολιτικότατων •	πολιτικότατων •	πολιτικότατων •
accusative	πολιτικότατο •	πολιτικότατη •	πολιτικότατο •	πολιτικότατους •	πολιτικότατες •	πολιτικότατα •
vocative	πολιτικότατε •	πολιτικότατη •	πολιτικότατο •	πολιτικότατοι •	πολιτικότατες •	πολιτικότατα •

Related terms

• πολιτειακός (politeiakós, “constitutional”)
• πολιτικός μηχανικός m

Noun

πολιτικός • (politikós) m or f (plural πολιτικοί)

1. politician (one engaged in politics)

   Η Μελίνα Μερκούρη ήταν πρώτη Ελληνίδα πολιτικός που ...

   I Melína Merkoúri ítan próti Ellinída politikós pou ...

   Melina Mercouri was the first (female) Greek politician who ...

Declension

Declension of πολιτικός

	singular	plural
nominative	πολιτικός •	πολιτικοί •
genitive	πολιτικού •	πολιτικών •
accusative	πολιτικό •	πολιτικούς •
vocative	πολιτικέ •	πολιτικοί •

Related terms

• see: πόλη f (póli, “town”)

Further reading

• πολιτικός on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el