آیی
Jump to navigation
Jump to search
Ottoman Turkish[edit]
Etymology 1[edit]
Inherited from Proto-Turkic *adïg (“bear”); cognate with Old Turkic 𐰑𐰍 (d¹ǧ /adïɣ/), Azerbaijani ayı, Bashkir айыу (ayıw), Kazakh аю (aü), Kyrgyz аюу (ayuu), Tatar аю (ayu), Turkmen aýy, Uyghur ئېيىق (ëyiq) and Uzbek ayiq.
Alternative forms[edit]
- آیو (ayu)
Noun[edit]
آیی • (ayı)
Derived terms[edit]
- آیی بالغی (ayı balığı, “seal”)
- آیی طبانی (ayı tabanı, “clumsy, clownish man”)
- آیی قولاغی (ayı kulağı, “peony”)
Descendants[edit]
- Turkish: ayı
Further reading[edit]
click to expand
- Çağbayır, Yaşar (2007) “ayı2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 382
- Kélékian, Diran (1911) “آیی”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 44
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Ursus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 1795
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “ایو”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 617
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ayı”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “آیو”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 311
Etymology 2[edit]
Noun[edit]
آیی • (ay)
Etymology 3[edit]
Noun[edit]
آیی • (ay)
- third-person singular possessive of آی