நிலைமை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

From நிலை (nilai, state, condition) +‎ -மை (-mai).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /n̪ɪlɐɪ̯mɐɪ̯/

Noun

[edit]

நிலைமை (nilaimai)

  1. situation

Declension

[edit]
ai-stem declension of நிலைமை (nilaimai)
Singular Plural
Nominative நிலைமை
nilaimai
நிலைமைகள்
nilaimaikaḷ
Vocative நிலைமையே
nilaimaiyē
நிலைமைகளே
nilaimaikaḷē
Accusative நிலைமையை
nilaimaiyai
நிலைமைகளை
nilaimaikaḷai
Dative நிலைமைக்கு
nilaimaikku
நிலைமைகளுக்கு
nilaimaikaḷukku
Genitive நிலைமையுடைய
nilaimaiyuṭaiya
நிலைமைகளுடைய
nilaimaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative நிலைமை
nilaimai
நிலைமைகள்
nilaimaikaḷ
Vocative நிலைமையே
nilaimaiyē
நிலைமைகளே
nilaimaikaḷē
Accusative நிலைமையை
nilaimaiyai
நிலைமைகளை
nilaimaikaḷai
Dative நிலைமைக்கு
nilaimaikku
நிலைமைகளுக்கு
nilaimaikaḷukku
Benefactive நிலைமைக்காக
nilaimaikkāka
நிலைமைகளுக்காக
nilaimaikaḷukkāka
Genitive 1 நிலைமையுடைய
nilaimaiyuṭaiya
நிலைமைகளுடைய
nilaimaikaḷuṭaiya
Genitive 2 நிலைமையின்
nilaimaiyiṉ
நிலைமைகளின்
nilaimaikaḷiṉ
Locative 1 நிலைமையில்
nilaimaiyil
நிலைமைகளில்
nilaimaikaḷil
Locative 2 நிலைமையிடம்
nilaimaiyiṭam
நிலைமைகளிடம்
nilaimaikaḷiṭam
Sociative 1 நிலைமையோடு
nilaimaiyōṭu
நிலைமைகளோடு
nilaimaikaḷōṭu
Sociative 2 நிலைமையுடன்
nilaimaiyuṭaṉ
நிலைமைகளுடன்
nilaimaikaḷuṭaṉ
Instrumental நிலைமையால்
nilaimaiyāl
நிலைமைகளால்
nilaimaikaḷāl
Ablative நிலைமையிலிருந்து
nilaimaiyiliruntu
நிலைமைகளிலிருந்து
nilaimaikaḷiliruntu