ἀνασκευάζω

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ σκευάζω (skeuázō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nas.keu̯.áz.dɔː/ → /a.nas.ceˈβa.zo/ → /a.nas.ceˈva.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nas.keu̯.áz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.nas.keˈwa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nas.ceˈβa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nas.ceˈva.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.nas.ceˈva.zo/

Verb

ἀνασκευάζω • (anaskeuázō)

1. to pack up (baggage)
2. to disfurnish, dismantle
3. to waste, ravage, destroy
4. to subvert
5. (passive voice) to be bankrupt, ruin

Conjugation

   Present: ἀνασκευᾰ́ζω, ἀνασκευᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνασκευᾰ́ζω	ἀνασκευᾰ́ζεις	ἀνασκευᾰ́ζει	ἀνασκευᾰ́ζετον	ἀνασκευᾰ́ζετον	ἀνασκευᾰ́ζομεν	ἀνασκευᾰ́ζετε	ἀνασκευᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνασκευᾰ́ζω	ἀνασκευᾰ́ζῃς	ἀνασκευᾰ́ζῃ	ἀνασκευᾰ́ζητον	ἀνασκευᾰ́ζητον	ἀνασκευᾰ́ζωμεν	ἀνασκευᾰ́ζητε	ἀνασκευᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀνασκευᾰ́ζοιμῐ	ἀνασκευᾰ́ζοις	ἀνασκευᾰ́ζοι	ἀνασκευᾰ́ζοιτον	ἀνασκευᾰζοίτην	ἀνασκευᾰ́ζοιμεν	ἀνασκευᾰ́ζοιτε	ἀνασκευᾰ́ζοιεν
	imperative		ἀνασκεύᾰζε	ἀνασκευᾰζέτω	ἀνασκευᾰ́ζετον	ἀνασκευᾰζέτων		ἀνασκευᾰ́ζετε	ἀνασκευᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ἀνασκευᾰ́ζομαι	ἀνασκευᾰ́ζῃ, ἀνασκευᾰ́ζει	ἀνασκευᾰ́ζεται	ἀνασκευᾰ́ζεσθον	ἀνασκευᾰ́ζεσθον	ἀνασκευᾰζόμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́ζεσθε	ἀνασκευᾰ́ζονται
	subjunctive	ἀνασκευᾰ́ζωμαι	ἀνασκευᾰ́ζῃ	ἀνασκευᾰ́ζηται	ἀνασκευᾰ́ζησθον	ἀνασκευᾰ́ζησθον	ἀνασκευᾰζώμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́ζησθε	ἀνασκευᾰ́ζωνται
	optative	ἀνασκευᾰζοίμην	ἀνασκευᾰ́ζοιο	ἀνασκευᾰ́ζοιτο	ἀνασκευᾰ́ζοισθον	ἀνασκευᾰζοίσθην	ἀνασκευᾰζοίμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́ζοισθε	ἀνασκευᾰ́ζοιντο
	imperative		ἀνασκευᾰ́ζου	ἀνασκευᾰζέσθω	ἀνασκευᾰ́ζεσθον	ἀνασκευᾰζέσθων		ἀνασκευᾰ́ζεσθε	ἀνασκευᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνασκευᾰ́ζειν				ἀνασκευᾰ́ζεσθαι
participle	m	ἀνασκευᾰ́ζων				ἀνασκευᾰζόμενος
	f	ἀνασκευᾰ́ζουσᾰ				ἀνασκευᾰζομένη
	n	ἀνασκευᾰ́ζον				ἀνασκευᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνεσκεύᾰζον, ἀνεσκευᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεσκεύᾰζον	ἀνεσκεύᾰζες	ἀνεσκεύᾰζε(ν)	ἀνεσκευᾰ́ζετον	ἀνεσκευᾰζέτην	ἀνεσκευᾰ́ζομεν	ἀνεσκευᾰ́ζετε	ἀνεσκεύᾰζον
middle/ passive	indicative	ἀνεσκευᾰζόμην	ἀνεσκευᾰ́ζου	ἀνεσκευᾰ́ζετο	ἀνεσκευᾰ́ζεσθον	ἀνεσκευᾰζέσθην	ἀνεσκευᾰζόμεθᾰ	ἀνεσκευᾰ́ζεσθε	ἀνεσκευᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνασκευᾰ́σω, ἀνασκευᾰ́σομαι, ἀνασκευᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνασκευᾰ́σω	ἀνασκευᾰ́σεις	ἀνασκευᾰ́σει	ἀνασκευᾰ́σετον	ἀνασκευᾰ́σετον	ἀνασκευᾰ́σομεν	ἀνασκευᾰ́σετε	ἀνασκευᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	ἀνασκευᾰ́σοιμῐ	ἀνασκευᾰ́σοις	ἀνασκευᾰ́σοι	ἀνασκευᾰ́σοιτον	ἀνασκευᾰσοίτην	ἀνασκευᾰ́σοιμεν	ἀνασκευᾰ́σοιτε	ἀνασκευᾰ́σοιεν
middle	indicative	ἀνασκευᾰ́σομαι	ἀνασκευᾰ́σῃ, ἀνασκευᾰ́σει	ἀνασκευᾰ́σεται	ἀνασκευᾰ́σεσθον	ἀνασκευᾰ́σεσθον	ἀνασκευᾰσόμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́σεσθε	ἀνασκευᾰ́σονται
	optative	ἀνασκευᾰσοίμην	ἀνασκευᾰ́σοιο	ἀνασκευᾰ́σοιτο	ἀνασκευᾰ́σοισθον	ἀνασκευᾰσοίσθην	ἀνασκευᾰσοίμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́σοισθε	ἀνασκευᾰ́σοιντο
passive	indicative	ἀνασκευᾰσθήσομαι	ἀνασκευᾰσθήσῃ	ἀνασκευᾰσθήσεται	ἀνασκευᾰσθήσεσθον	ἀνασκευᾰσθήσεσθον	ἀνασκευᾰσθησόμεθᾰ	ἀνασκευᾰσθήσεσθε	ἀνασκευᾰσθήσονται
	optative	ἀνασκευᾰσθησοίμην	ἀνασκευᾰσθήσοιο	ἀνασκευᾰσθήσοιτο	ἀνασκευᾰσθήσοισθον	ἀνασκευᾰσθησοίσθην	ἀνασκευᾰσθησοίμεθᾰ	ἀνασκευᾰσθήσοισθε	ἀνασκευᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνασκευᾰ́σειν			ἀνασκευᾰ́σεσθαι		ἀνασκευᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἀνασκευᾰ́σων			ἀνασκευᾰσόμενος		ἀνασκευᾰσθησόμενος
	f	ἀνασκευᾰ́σουσᾰ			ἀνασκευᾰσομένη		ἀνασκευᾰσθησομένη
	n	ἀνασκευᾰ́σον			ἀνασκευᾰσόμενον		ἀνασκευᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνεσκεύᾰσᾰ, ἀνεσκευᾰσᾰ́μην, ἀνεσκευᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεσκεύᾰσᾰ	ἀνεσκεύᾰσᾰς	ἀνεσκεύᾰσε(ν)	ἀνεσκευᾰ́σᾰτον	ἀνεσκευᾰσᾰ́την	ἀνεσκευᾰ́σᾰμεν	ἀνεσκευᾰ́σᾰτε	ἀνεσκεύᾰσᾰν
	subjunctive	ἀνασκευᾰ́σω	ἀνασκευᾰ́σῃς	ἀνασκευᾰ́σῃ	ἀνασκευᾰ́σητον	ἀνασκευᾰ́σητον	ἀνασκευᾰ́σωμεν	ἀνασκευᾰ́σητε	ἀνασκευᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀνασκευᾰ́σαιμῐ	ἀνασκευᾰ́σειᾰς, ἀνασκευᾰ́σαις	ἀνασκευᾰ́σειε(ν), ἀνασκευᾰ́σαι	ἀνασκευᾰ́σαιτον	ἀνασκευᾰσαίτην	ἀνασκευᾰ́σαιμεν	ἀνασκευᾰ́σαιτε	ἀνασκευᾰ́σειᾰν, ἀνασκευᾰ́σαιεν
	imperative		ἀνασκεύᾰσον	ἀνασκευᾰσᾰ́τω	ἀνασκευᾰ́σᾰτον	ἀνασκευᾰσᾰ́των		ἀνασκευᾰ́σᾰτε	ἀνασκευᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεσκευᾰσᾰ́μην	ἀνεσκευᾰ́σω	ἀνεσκευᾰ́σᾰτο	ἀνεσκευᾰ́σᾰσθον	ἀνεσκευᾰσᾰ́σθην	ἀνεσκευᾰσᾰ́μεθᾰ	ἀνεσκευᾰ́σᾰσθε	ἀνεσκευᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ἀνασκευᾰ́σωμαι	ἀνασκευᾰ́σῃ	ἀνασκευᾰ́σηται	ἀνασκευᾰ́σησθον	ἀνασκευᾰ́σησθον	ἀνασκευᾰσώμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́σησθε	ἀνασκευᾰ́σωνται
	optative	ἀνασκευᾰσαίμην	ἀνασκευᾰ́σαιο	ἀνασκευᾰ́σαιτο	ἀνασκευᾰ́σαισθον	ἀνασκευᾰσαίσθην	ἀνασκευᾰσαίμεθᾰ	ἀνασκευᾰ́σαισθε	ἀνασκευᾰ́σαιντο
	imperative		ἀνασκεύᾰσαι	ἀνασκευᾰσᾰ́σθω	ἀνασκευᾰ́σᾰσθον	ἀνασκευᾰσᾰ́σθων		ἀνασκευᾰ́σᾰσθε	ἀνασκευᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεσκευᾰ́σθην	ἀνεσκευᾰ́σθης	ἀνεσκευᾰ́σθη	ἀνεσκευᾰ́σθητον	ἀνεσκευᾰσθήτην	ἀνεσκευᾰ́σθημεν	ἀνεσκευᾰ́σθητε	ἀνεσκευᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀνασκευᾰσθῶ	ἀνασκευᾰσθῇς	ἀνασκευᾰσθῇ	ἀνασκευᾰσθῆτον	ἀνασκευᾰσθῆτον	ἀνασκευᾰσθῶμεν	ἀνασκευᾰσθῆτε	ἀνασκευᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνασκευᾰσθείην	ἀνασκευᾰσθείης	ἀνασκευᾰσθείη	ἀνασκευᾰσθεῖτον, ἀνασκευᾰσθείητον	ἀνασκευᾰσθείτην, ἀνασκευᾰσθειήτην	ἀνασκευᾰσθεῖμεν, ἀνασκευᾰσθείημεν	ἀνασκευᾰσθεῖτε, ἀνασκευᾰσθείητε	ἀνασκευᾰσθεῖεν, ἀνασκευᾰσθείησᾰν
	imperative		ἀνασκευᾰ́σθητῐ	ἀνασκευᾰσθήτω	ἀνασκευᾰ́σθητον	ἀνασκευᾰσθήτων		ἀνασκευᾰ́σθητε	ἀνασκευᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνασκευᾰ́σαι			ἀνασκευᾰ́σᾰσθαι		ἀνασκευᾰσθῆναι
participle	m	ἀνασκευᾰ́σᾱς			ἀνασκευᾰσᾰ́μενος		ἀνασκευᾰσθείς
	f	ἀνασκευᾰ́σᾱσᾰ			ἀνασκευᾰσᾰμένη		ἀνασκευᾰσθεῖσᾰ
	n	ἀνασκευᾰ́σᾰν			ἀνασκευᾰσᾰ́μενον		ἀνασκευᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνεσκεύᾰκᾰ, ἀνεσκεύᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεσκεύᾰκᾰ	ἀνεσκεύᾰκᾰς	ἀνεσκεύᾰκε(ν)	ἀνεσκευᾰ́κᾰτον	ἀνεσκευᾰ́κᾰτον	ἀνεσκευᾰ́κᾰμεν	ἀνεσκευᾰ́κᾰτε	ἀνεσκευᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνεσκευᾰ́κω	ἀνεσκευᾰ́κῃς	ἀνεσκευᾰ́κῃ	ἀνεσκευᾰ́κητον	ἀνεσκευᾰ́κητον	ἀνεσκευᾰ́κωμεν	ἀνεσκευᾰ́κητε	ἀνεσκευᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀνεσκευᾰ́κοιμῐ, ἀνεσκευᾰκοίην	ἀνεσκευᾰ́κοις, ἀνεσκευᾰκοίης	ἀνεσκευᾰ́κοι, ἀνεσκευᾰκοίη	ἀνεσκευᾰ́κοιτον	ἀνεσκευᾰκοίτην	ἀνεσκευᾰ́κοιμεν	ἀνεσκευᾰ́κοιτε	ἀνεσκευᾰ́κοιεν
	imperative		ἀνεσκεύᾰκε	ἀνεσκευᾰκέτω	ἀνεσκευᾰ́κετον	ἀνεσκευᾰκέτων		ἀνεσκευᾰ́κετε	ἀνεσκευᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνεσκεύᾰσμαι	ἀνεσκεύᾰσαι	ἀνεσκεύᾰσται	ἀνεσκεύᾰσθον	ἀνεσκεύᾰσθον	ἀνεσκευᾰ́σμεθᾰ	ἀνεσκεύᾰσθε	ἀνεσκευᾰ́δᾰται
	subjunctive	ἀνεσκευᾰσμένος ὦ	ἀνεσκευᾰσμένος ᾖς	ἀνεσκευᾰσμένος ᾖ	ἀνεσκευᾰσμένω ἦτον	ἀνεσκευᾰσμένω ἦτον	ἀνεσκευᾰσμένοι ὦμεν	ἀνεσκευᾰσμένοι ἦτε	ἀνεσκευᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνεσκευᾰσμένος εἴην	ἀνεσκευᾰσμένος εἴης	ἀνεσκευᾰσμένος εἴη	ἀνεσκευᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἀνεσκευᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνεσκευᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνεσκευᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνεσκευᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνεσκεύᾰσο	ἀνεσκευᾰ́σθω	ἀνεσκεύᾰσθον	ἀνεσκευᾰ́σθων		ἀνεσκεύᾰσθε	ἀνεσκευᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνεσκευᾰκέναι				ἀνεσκευᾰ́σθαι
participle	m	ἀνεσκευᾰκώς				ἀνεσκευᾰσμένος
	f	ἀνεσκευᾰκυῖᾰ				ἀνεσκευᾰσμένη
	n	ἀνεσκευᾰκός				ἀνεσκευᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνεσκευᾰ́κειν, ἀνεσκευᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεσκευᾰ́κειν, ἀνεσκευᾰ́κη	ἀνεσκευᾰ́κεις, ἀνεσκευᾰ́κης	ἀνεσκευᾰ́κει(ν)	ἀνεσκευᾰ́κετον	ἀνεσκευᾰκέτην	ἀνεσκευᾰ́κεμεν	ἀνεσκευᾰ́κετε	ἀνεσκευᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνεσκευᾰ́σμην	ἀνεσκεύᾰσο	ἀνεσκεύᾰστο	ἀνεσκεύᾰσθον	ἀνεσκευᾰ́σθην	ἀνεσκευᾰ́σμεθᾰ	ἀνεσκεύᾰσθε	ἀνεσκευᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: ανασκευάζω (anaskevázo)

Further reading

• ἀνασκευάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνασκευάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνασκευάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G384 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • bankrupt idem, page 61.
  • camp idem, page 110.
  • default idem, page 203.
  • dismantle idem, page 235.
  • fail idem, page 301.