ἐπευφημέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ εὐφημέω (euphēméō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.peu̯.pʰɛː.mé.ɔː/ → /e.peɸ.ɸiˈme.o/ → /e.pef.fiˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.peu̯.pʰɛː.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pew.pʰe̝ˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.peɸ.ɸiˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pef.fiˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pef.fiˈme.o/

Verb

ἐπευφημέω • (epeuphēméō)

1. to shout assent, applaud
2. to sing praises, glorify

Conjugation

   Present: ἐπευφημέω, ἐπευφημέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπευφημέω	ἐπευφημέεις	ἐπευφημέει	ἐπευφημέετον	ἐπευφημέετον	ἐπευφημέομεν	ἐπευφημέετε	ἐπευφημέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπευφημέω	ἐπευφημέῃς	ἐπευφημέῃ	ἐπευφημέητον	ἐπευφημέητον	ἐπευφημέωμεν	ἐπευφημέητε	ἐπευφημέωσῐ(ν)
	optative	ἐπευφημέοιμῐ	ἐπευφημέοις	ἐπευφημέοι	ἐπευφημέοιτον	ἐπευφημεοίτην	ἐπευφημέοιμεν	ἐπευφημέοιτε	ἐπευφημέοιεν
	imperative		ἐπευφήμεε	ἐπευφημεέτω	ἐπευφημέετον	ἐπευφημεέτων		ἐπευφημέετε	ἐπευφημεόντων
middle/ passive	indicative	ἐπευφημέομαι	ἐπευφημέῃ, ἐπευφημέει	ἐπευφημέεται	ἐπευφημέεσθον	ἐπευφημέεσθον	ἐπευφημεόμεθᾰ	ἐπευφημέεσθε	ἐπευφημέονται
	subjunctive	ἐπευφημέωμαι	ἐπευφημέῃ	ἐπευφημέηται	ἐπευφημέησθον	ἐπευφημέησθον	ἐπευφημεώμεθᾰ	ἐπευφημέησθε	ἐπευφημέωνται
	optative	ἐπευφημεοίμην	ἐπευφημέοιο	ἐπευφημέοιτο	ἐπευφημέοισθον	ἐπευφημεοίσθην	ἐπευφημεοίμεθᾰ	ἐπευφημέοισθε	ἐπευφημέοιντο
	imperative		ἐπευφημέου	ἐπευφημεέσθω	ἐπευφημέεσθον	ἐπευφημεέσθων		ἐπευφημέεσθε	ἐπευφημεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπευφημέειν				ἐπευφημέεσθαι
participle	m	ἐπευφημέων				ἐπευφημεόμενος
	f	ἐπευφημέουσᾰ				ἐπευφημεομένη
	n	ἐπευφημέον				ἐπευφημεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐπευφημῶ, ἐπευφημοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπευφημῶ	ἐπευφημεῖς	ἐπευφημεῖ	ἐπευφημεῖτον	ἐπευφημεῖτον	ἐπευφημοῦμεν	ἐπευφημεῖτε	ἐπευφημοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπευφημῶ	ἐπευφημῇς	ἐπευφημῇ	ἐπευφημῆτον	ἐπευφημῆτον	ἐπευφημῶμεν	ἐπευφημῆτε	ἐπευφημῶσῐ(ν)
	optative	ἐπευφημοίην, ἐπευφημοῖμῐ	ἐπευφημοίης, ἐπευφημοῖς	ἐπευφημοίη, ἐπευφημοῖ	ἐπευφημοῖτον, ἐπευφημοίητον	ἐπευφημοίτην, ἐπευφημοιήτην	ἐπευφημοῖμεν, ἐπευφημοίημεν	ἐπευφημοῖτε, ἐπευφημοίητε	ἐπευφημοῖεν, ἐπευφημοίησᾰν
	imperative		ἐπευφήμει	ἐπευφημείτω	ἐπευφημεῖτον	ἐπευφημείτων		ἐπευφημεῖτε	ἐπευφημούντων
middle/ passive	indicative	ἐπευφημοῦμαι	ἐπευφημεῖ, ἐπευφημῇ	ἐπευφημεῖται	ἐπευφημεῖσθον	ἐπευφημεῖσθον	ἐπευφημούμεθᾰ	ἐπευφημεῖσθε	ἐπευφημοῦνται
	subjunctive	ἐπευφημῶμαι	ἐπευφημῇ	ἐπευφημῆται	ἐπευφημῆσθον	ἐπευφημῆσθον	ἐπευφημώμεθᾰ	ἐπευφημῆσθε	ἐπευφημῶνται
	optative	ἐπευφημοίμην	ἐπευφημοῖο	ἐπευφημοῖτο	ἐπευφημοῖσθον	ἐπευφημοίσθην	ἐπευφημοίμεθᾰ	ἐπευφημοῖσθε	ἐπευφημοῖντο
	imperative		ἐπευφημοῦ	ἐπευφημείσθω	ἐπευφημεῖσθον	ἐπευφημείσθων		ἐπευφημεῖσθε	ἐπευφημείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπευφημεῖν				ἐπευφημεῖσθαι
participle	m	ἐπευφημῶν				ἐπευφημούμενος
	f	ἐπευφημοῦσᾰ				ἐπευφημουμένη
	n	ἐπευφημοῦν				ἐπευφημούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπηυφήμεον, ἐπηυφημεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπηυφήμεον	ἐπηυφήμεες	ἐπηυφήμεε(ν)	ἐπηυφημέετον	ἐπηυφημεέτην	ἐπηυφημέομεν	ἐπηυφημέετε	ἐπηυφήμεον
middle/ passive	indicative	ἐπηυφημεόμην	ἐπηυφημέου	ἐπηυφημέετο	ἐπηυφημέεσθον	ἐπηυφημεέσθην	ἐπηυφημεόμεθᾰ	ἐπηυφημέεσθε	ἐπηυφημέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπηυφήμουν, ἐπηυφημούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπηυφήμουν	ἐπηυφήμεις	ἐπηυφήμει	ἐπηυφημεῖτον	ἐπηυφημείτην	ἐπηυφημοῦμεν	ἐπηυφημεῖτε	ἐπηυφήμουν
middle/ passive	indicative	ἐπηυφημούμην	ἐπηυφημοῦ	ἐπηυφημεῖτο	ἐπηυφημεῖσθον	ἐπηυφημείσθην	ἐπηυφημούμεθᾰ	ἐπηυφημεῖσθε	ἐπηυφημοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπευφημήσω, ἐπευφημήσομαι, ἐπευφημηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπευφημήσω	ἐπευφημήσεις	ἐπευφημήσει	ἐπευφημήσετον	ἐπευφημήσετον	ἐπευφημήσομεν	ἐπευφημήσετε	ἐπευφημήσουσῐ(ν)
	optative	ἐπευφημήσοιμῐ	ἐπευφημήσοις	ἐπευφημήσοι	ἐπευφημήσοιτον	ἐπευφημησοίτην	ἐπευφημήσοιμεν	ἐπευφημήσοιτε	ἐπευφημήσοιεν
middle	indicative	ἐπευφημήσομαι	ἐπευφημήσῃ, ἐπευφημήσει	ἐπευφημήσεται	ἐπευφημήσεσθον	ἐπευφημήσεσθον	ἐπευφημησόμεθᾰ	ἐπευφημήσεσθε	ἐπευφημήσονται
	optative	ἐπευφημησοίμην	ἐπευφημήσοιο	ἐπευφημήσοιτο	ἐπευφημήσοισθον	ἐπευφημησοίσθην	ἐπευφημησοίμεθᾰ	ἐπευφημήσοισθε	ἐπευφημήσοιντο
passive	indicative	ἐπευφημηθήσομαι	ἐπευφημηθήσῃ	ἐπευφημηθήσεται	ἐπευφημηθήσεσθον	ἐπευφημηθήσεσθον	ἐπευφημηθησόμεθᾰ	ἐπευφημηθήσεσθε	ἐπευφημηθήσονται
	optative	ἐπευφημηθησοίμην	ἐπευφημηθήσοιο	ἐπευφημηθήσοιτο	ἐπευφημηθήσοισθον	ἐπευφημηθησοίσθην	ἐπευφημηθησοίμεθᾰ	ἐπευφημηθήσοισθε	ἐπευφημηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπευφημήσειν			ἐπευφημήσεσθαι		ἐπευφημηθήσεσθαι
participle	m	ἐπευφημήσων			ἐπευφημησόμενος		ἐπευφημηθησόμενος
	f	ἐπευφημήσουσᾰ			ἐπευφημησομένη		ἐπευφημηθησομένη
	n	ἐπευφημῆσον			ἐπευφημησόμενον		ἐπευφημηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπηυφήμησᾰ, ἐπηυφημησᾰ́μην, ἐπηυφημήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπηυφήμησᾰ	ἐπηυφήμησᾰς	ἐπηυφήμησε(ν)	ἐπηυφημήσᾰτον	ἐπηυφημησᾰ́την	ἐπηυφημήσᾰμεν	ἐπηυφημήσᾰτε	ἐπηυφήμησᾰν
	subjunctive	ἐπευφημήσω	ἐπευφημήσῃς	ἐπευφημήσῃ	ἐπευφημήσητον	ἐπευφημήσητον	ἐπευφημήσωμεν	ἐπευφημήσητε	ἐπευφημήσωσῐ(ν)
	optative	ἐπευφημήσαιμῐ	ἐπευφημήσειᾰς, ἐπευφημήσαις	ἐπευφημήσειε(ν), ἐπευφημήσαι	ἐπευφημήσαιτον	ἐπευφημησαίτην	ἐπευφημήσαιμεν	ἐπευφημήσαιτε	ἐπευφημήσειᾰν, ἐπευφημήσαιεν
	imperative		ἐπευφήμησον	ἐπευφημησᾰ́τω	ἐπευφημήσᾰτον	ἐπευφημησᾰ́των		ἐπευφημήσᾰτε	ἐπευφημησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπηυφημησᾰ́μην	ἐπηυφημήσω	ἐπηυφημήσᾰτο	ἐπηυφημήσᾰσθον	ἐπηυφημησᾰ́σθην	ἐπηυφημησᾰ́μεθᾰ	ἐπηυφημήσᾰσθε	ἐπηυφημήσᾰντο
	subjunctive	ἐπευφημήσωμαι	ἐπευφημήσῃ	ἐπευφημήσηται	ἐπευφημήσησθον	ἐπευφημήσησθον	ἐπευφημησώμεθᾰ	ἐπευφημήσησθε	ἐπευφημήσωνται
	optative	ἐπευφημησαίμην	ἐπευφημήσαιο	ἐπευφημήσαιτο	ἐπευφημήσαισθον	ἐπευφημησαίσθην	ἐπευφημησαίμεθᾰ	ἐπευφημήσαισθε	ἐπευφημήσαιντο
	imperative		ἐπευφήμησαι	ἐπευφημησᾰ́σθω	ἐπευφημήσᾰσθον	ἐπευφημησᾰ́σθων		ἐπευφημήσᾰσθε	ἐπευφημησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπηυφημήθην	ἐπηυφημήθης	ἐπηυφημήθη	ἐπηυφημήθητον	ἐπηυφημηθήτην	ἐπηυφημήθημεν	ἐπηυφημήθητε	ἐπηυφημήθησᾰν
	subjunctive	ἐπευφημηθῶ	ἐπευφημηθῇς	ἐπευφημηθῇ	ἐπευφημηθῆτον	ἐπευφημηθῆτον	ἐπευφημηθῶμεν	ἐπευφημηθῆτε	ἐπευφημηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπευφημηθείην	ἐπευφημηθείης	ἐπευφημηθείη	ἐπευφημηθεῖτον, ἐπευφημηθείητον	ἐπευφημηθείτην, ἐπευφημηθειήτην	ἐπευφημηθεῖμεν, ἐπευφημηθείημεν	ἐπευφημηθεῖτε, ἐπευφημηθείητε	ἐπευφημηθεῖεν, ἐπευφημηθείησᾰν
	imperative		ἐπευφημήθητῐ	ἐπευφημηθήτω	ἐπευφημήθητον	ἐπευφημηθήτων		ἐπευφημήθητε	ἐπευφημηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπευφημῆσαι			ἐπευφημήσᾰσθαι		ἐπευφημηθῆναι
participle	m	ἐπευφημήσᾱς			ἐπευφημησᾰ́μενος		ἐπευφημηθείς
	f	ἐπευφημήσᾱσᾰ			ἐπευφημησᾰμένη		ἐπευφημηθεῖσᾰ
	n	ἐπευφημῆσᾰν			ἐπευφημησᾰ́μενον		ἐπευφημηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπηυφήμηκᾰ, ἐπηυφήμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπηυφήμηκᾰ	ἐπηυφήμηκᾰς	ἐπηυφήμηκε(ν)	ἐπηυφημήκᾰτον	ἐπηυφημήκᾰτον	ἐπηυφημήκᾰμεν	ἐπηυφημήκᾰτε	ἐπηυφημήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπηυφημήκω	ἐπηυφημήκῃς	ἐπηυφημήκῃ	ἐπηυφημήκητον	ἐπηυφημήκητον	ἐπηυφημήκωμεν	ἐπηυφημήκητε	ἐπηυφημήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπηυφημήκοιμῐ, ἐπηυφημηκοίην	ἐπηυφημήκοις, ἐπηυφημηκοίης	ἐπηυφημήκοι, ἐπηυφημηκοίη	ἐπηυφημήκοιτον	ἐπηυφημηκοίτην	ἐπηυφημήκοιμεν	ἐπηυφημήκοιτε	ἐπηυφημήκοιεν
	imperative		ἐπηυφήμηκε	ἐπηυφημηκέτω	ἐπηυφημήκετον	ἐπηυφημηκέτων		ἐπηυφημήκετε	ἐπηυφημηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπηυφήμημαι	ἐπηυφήμησαι	ἐπηυφήμηται	ἐπηυφήμησθον	ἐπηυφήμησθον	ἐπηυφημήμεθᾰ	ἐπηυφήμησθε	ἐπηυφήμηνται
	subjunctive	ἐπηυφημημένος ὦ	ἐπηυφημημένος ᾖς	ἐπηυφημημένος ᾖ	ἐπηυφημημένω ἦτον	ἐπηυφημημένω ἦτον	ἐπηυφημημένοι ὦμεν	ἐπηυφημημένοι ἦτε	ἐπηυφημημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπηυφημημένος εἴην	ἐπηυφημημένος εἴης	ἐπηυφημημένος εἴη	ἐπηυφημημένω εἴητον/εἶτον	ἐπηυφημημένω εἰήτην/εἴτην	ἐπηυφημημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπηυφημημένοι εἴητε/εἶτε	ἐπηυφημημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπηυφήμησο	ἐπηυφημήσθω	ἐπηυφήμησθον	ἐπηυφημήσθων		ἐπηυφήμησθε	ἐπηυφημήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπηυφημηκέναι				ἐπηυφημῆσθαι
participle	m	ἐπηυφημηκώς				ἐπηυφημημένος
	f	ἐπηυφημηκυῖᾰ				ἐπηυφημημένη
	n	ἐπηυφημηκός				ἐπηυφημημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπηυφημήκειν, ἐπηυφημήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπηυφημήκειν, ἐπηυφημήκη	ἐπηυφημήκεις, ἐπηυφημήκης	ἐπηυφημήκει(ν)	ἐπηυφημήκετον	ἐπηυφημηκέτην	ἐπηυφημήκεμεν	ἐπηυφημήκετε	ἐπηυφημήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπηυφημήμην	ἐπηυφήμησο	ἐπηυφήμητο	ἐπηυφήμησθον	ἐπηυφημήσθην	ἐπηυφημήμεθᾰ	ἐπηυφήμησθε	ἐπηυφήμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐπευφημέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐπευφημέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἐπευφημέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐπευφημέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette