ἐρεθίζω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ερεθίζω

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Unknown, but possibly related to ἔρις (éris, “strife”).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἐρεθῐ́ζω • (erethízō)

  1. to annoy, irritate

Inflection

[edit]
   Present: ἐρεθῐ́ζω, ἐρεθῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐρεθῐ́ζω ἐρεθῐ́ζεις ἐρεθῐ́ζει ἐρεθῐ́ζετον ἐρεθῐ́ζετον ἐρεθῐ́ζομεν ἐρεθῐ́ζετε ἐρεθῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἐρεθῐ́ζω ἐρεθῐ́ζῃς ἐρεθῐ́ζῃ ἐρεθῐ́ζητον ἐρεθῐ́ζητον ἐρεθῐ́ζωμεν ἐρεθῐ́ζητε ἐρεθῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἐρεθῐ́ζοιμῐ ἐρεθῐ́ζοις ἐρεθῐ́ζοι ἐρεθῐ́ζοιτον ἐρεθῐζοίτην ἐρεθῐ́ζοιμεν ἐρεθῐ́ζοιτε ἐρεθῐ́ζοιεν
imperative   ἐρέθῐζε ἐρεθῐζέτω ἐρεθῐ́ζετον ἐρεθῐζέτων   ἐρεθῐ́ζετε ἐρεθῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἐρεθῐ́ζομαι ἐρεθῐ́ζῃ,
ἐρεθῐ́ζει 		ἐρεθῐ́ζεται ἐρεθῐ́ζεσθον ἐρεθῐ́ζεσθον ἐρεθῐζόμεθᾰ ἐρεθῐ́ζεσθε ἐρεθῐ́ζονται
subjunctive ἐρεθῐ́ζωμαι ἐρεθῐ́ζῃ ἐρεθῐ́ζηται ἐρεθῐ́ζησθον ἐρεθῐ́ζησθον ἐρεθῐζώμεθᾰ ἐρεθῐ́ζησθε ἐρεθῐ́ζωνται
optative ἐρεθῐζοίμην ἐρεθῐ́ζοιο ἐρεθῐ́ζοιτο ἐρεθῐ́ζοισθον ἐρεθῐζοίσθην ἐρεθῐζοίμεθᾰ ἐρεθῐ́ζοισθε ἐρεθῐ́ζοιντο
imperative   ἐρεθῐ́ζου ἐρεθῐζέσθω ἐρεθῐ́ζεσθον ἐρεθῐζέσθων   ἐρεθῐ́ζεσθε ἐρεθῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἐρεθῐ́ζειν ἐρεθῐ́ζεσθαι
participle m ἐρεθῐ́ζων ἐρεθῐζόμενος
f ἐρεθῐ́ζουσᾰ ἐρεθῐζομένη
n ἐρεθῐ́ζον ἐρεθῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠρέθῐζον, ἠρεθῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠρέθῐζον ἠρέθῐζες ἠρέθῐζε(ν) ἠρεθῐ́ζετον ἠρεθῐζέτην ἠρεθῐ́ζομεν ἠρεθῐ́ζετε ἠρέθῐζον
middle/
passive 		indicative ἠρεθῐζόμην ἠρεθῐ́ζου ἠρεθῐ́ζετο ἠρεθῐ́ζεσθον ἠρεθῐζέσθην ἠρεθῐζόμεθᾰ ἠρεθῐ́ζεσθε ἠρεθῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐρεθῐ́σω, ἐρεθῐ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐρεθῐ́σω ἐρεθῐ́σεις ἐρεθῐ́σει ἐρεθῐ́σετον ἐρεθῐ́σετον ἐρεθῐ́σομεν ἐρεθῐ́σετε ἐρεθῐ́σουσῐ(ν)
optative ἐρεθῐ́σοιμῐ ἐρεθῐ́σοις ἐρεθῐ́σοι ἐρεθῐ́σοιτον ἐρεθῐσοίτην ἐρεθῐ́σοιμεν ἐρεθῐ́σοιτε ἐρεθῐ́σοιεν
middle indicative ἐρεθῐ́σομαι ἐρεθῐ́σῃ,
ἐρεθῐ́σει 		ἐρεθῐ́σεται ἐρεθῐ́σεσθον ἐρεθῐ́σεσθον ἐρεθῐσόμεθᾰ ἐρεθῐ́σεσθε ἐρεθῐ́σονται
optative ἐρεθῐσοίμην ἐρεθῐ́σοιο ἐρεθῐ́σοιτο ἐρεθῐ́σοισθον ἐρεθῐσοίσθην ἐρεθῐσοίμεθᾰ ἐρεθῐ́σοισθε ἐρεθῐ́σοιντο
active middle
infinitive ἐρεθῐ́σειν ἐρεθῐ́σεσθαι
participle m ἐρεθῐ́σων ἐρεθῐσόμενος
f ἐρεθῐ́σουσᾰ ἐρεθῐσομένη
n ἐρεθῐ́σον ἐρεθῐσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐρεθῐέω, ἐρεθῐέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐρεθῐέω ἐρεθῐέεις ἐρεθῐέει ἐρεθῐέετον ἐρεθῐέετον ἐρεθῐέομεν ἐρεθῐέετε ἐρεθῐέουσῐ(ν)
optative ἐρεθῐέοιμῐ ἐρεθῐέοις ἐρεθῐέοι ἐρεθῐέοιτον ἐρεθῐεοίτην ἐρεθῐέοιμεν ἐρεθῐέοιτε ἐρεθῐέοιεν
middle indicative ἐρεθῐέομαι ἐρεθῐέῃ,
ἐρεθῐέει 		ἐρεθῐέεται ἐρεθῐέεσθον ἐρεθῐέεσθον ἐρεθῐεόμεθᾰ ἐρεθῐέεσθε ἐρεθῐέονται
optative ἐρεθῐεοίμην ἐρεθῐέοιο ἐρεθῐέοιτο ἐρεθῐέοισθον ἐρεθῐεοίσθην ἐρεθῐεοίμεθᾰ ἐρεθῐέοισθε ἐρεθῐέοιντο
active middle
infinitive ἐρεθῐέειν ἐρεθῐέεσθαι
participle m ἐρεθῐέων ἐρεθῐεόμενος
f ἐρεθῐέουσᾰ ἐρεθῐεομένη
n ἐρεθῐέον ἐρεθῐεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐρεθῐῶ, ἐρεθῐοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐρεθῐῶ ἐρεθῐεῖς ἐρεθῐεῖ ἐρεθῐεῖτον ἐρεθῐεῖτον ἐρεθῐοῦμεν ἐρεθῐεῖτε ἐρεθῐοῦσῐ(ν)
optative ἐρεθῐοίην,
ἐρεθῐοῖμῐ 		ἐρεθῐοίης,
ἐρεθῐοῖς 		ἐρεθῐοίη,
ἐρεθῐοῖ 		ἐρεθῐοῖτον,
ἐρεθῐοίητον 		ἐρεθῐοίτην,
ἐρεθῐοιήτην 		ἐρεθῐοῖμεν,
ἐρεθῐοίημεν 		ἐρεθῐοῖτε,
ἐρεθῐοίητε 		ἐρεθῐοῖεν,
ἐρεθῐοίησᾰν
middle indicative ἐρεθῐοῦμαι ἐρεθῐῇ ἐρεθῐεῖται ἐρεθῐεῖσθον ἐρεθῐεῖσθον ἐρεθῐούμεθᾰ ἐρεθῐεῖσθε ἐρεθῐοῦνται
optative ἐρεθῐοίμην ἐρεθῐοῖο ἐρεθῐοῖτο ἐρεθῐοῖσθον ἐρεθῐοίσθην ἐρεθῐοίμεθᾰ ἐρεθῐοῖσθε ἐρεθῐοῖντο
active middle
infinitive ἐρεθῐεῖν ἐρεθῐεῖσθαι
participle m ἐρεθῐῶν ἐρεθῐούμενος
f ἐρεθῐοῦσᾰ ἐρεθῐουμένη
n ἐρεθῐοῦν ἐρεθῐούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠρέθῐσᾰ, ἠρεθῐσᾰ́μην, ἠρεθῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠρέθῐσᾰ ἠρέθῐσᾰς ἠρέθῐσε(ν) ἠρεθῐ́σᾰτον ἠρεθῐσᾰ́την ἠρεθῐ́σᾰμεν ἠρεθῐ́σᾰτε ἠρέθῐσᾰν
subjunctive ἐρεθῐ́σω ἐρεθῐ́σῃς ἐρεθῐ́σῃ ἐρεθῐ́σητον ἐρεθῐ́σητον ἐρεθῐ́σωμεν ἐρεθῐ́σητε ἐρεθῐ́σωσῐ(ν)
optative ἐρεθῐ́σαιμῐ ἐρεθῐ́σειᾰς,
ἐρεθῐ́σαις 		ἐρεθῐ́σειε(ν),
ἐρεθῐ́σαι 		ἐρεθῐ́σαιτον ἐρεθῐσαίτην ἐρεθῐ́σαιμεν ἐρεθῐ́σαιτε ἐρεθῐ́σειᾰν,
ἐρεθῐ́σαιεν
imperative   ἐρέθῐσον ἐρεθῐσᾰ́τω ἐρεθῐ́σᾰτον ἐρεθῐσᾰ́των   ἐρεθῐ́σᾰτε ἐρεθῐσᾰ́ντων
middle indicative ἠρεθῐσᾰ́μην ἠρεθῐ́σω ἠρεθῐ́σᾰτο ἠρεθῐ́σᾰσθον ἠρεθῐσᾰ́σθην ἠρεθῐσᾰ́μεθᾰ ἠρεθῐ́σᾰσθε ἠρεθῐ́σᾰντο
subjunctive ἐρεθῐ́σωμαι ἐρεθῐ́σῃ ἐρεθῐ́σηται ἐρεθῐ́σησθον ἐρεθῐ́σησθον ἐρεθῐσώμεθᾰ ἐρεθῐ́σησθε ἐρεθῐ́σωνται
optative ἐρεθῐσαίμην ἐρεθῐ́σαιο ἐρεθῐ́σαιτο ἐρεθῐ́σαισθον ἐρεθῐσαίσθην ἐρεθῐσαίμεθᾰ ἐρεθῐ́σαισθε ἐρεθῐ́σαιντο
imperative   ἐρέθῐσαι ἐρεθῐσᾰ́σθω ἐρεθῐ́σᾰσθον ἐρεθῐσᾰ́σθων   ἐρεθῐ́σᾰσθε ἐρεθῐσᾰ́σθων
passive indicative ἠρεθῐ́σθην ἠρεθῐ́σθης ἠρεθῐ́σθη ἠρεθῐ́σθητον ἠρεθῐσθήτην ἠρεθῐ́σθημεν ἠρεθῐ́σθητε ἠρεθῐ́σθησᾰν
subjunctive ἐρεθῐσθῶ ἐρεθῐσθῇς ἐρεθῐσθῇ ἐρεθῐσθῆτον ἐρεθῐσθῆτον ἐρεθῐσθῶμεν ἐρεθῐσθῆτε ἐρεθῐσθῶσῐ(ν)
optative ἐρεθῐσθείην ἐρεθῐσθείης ἐρεθῐσθείη ἐρεθῐσθεῖτον,
ἐρεθῐσθείητον 		ἐρεθῐσθείτην,
ἐρεθῐσθειήτην 		ἐρεθῐσθεῖμεν,
ἐρεθῐσθείημεν 		ἐρεθῐσθεῖτε,
ἐρεθῐσθείητε 		ἐρεθῐσθεῖεν,
ἐρεθῐσθείησᾰν
imperative   ἐρεθῐ́σθητῐ ἐρεθῐσθήτω ἐρεθῐ́σθητον ἐρεθῐσθήτων   ἐρεθῐ́σθητε ἐρεθῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἐρεθῐ́σαι ἐρεθῐ́σᾰσθαι ἐρεθῐσθῆναι
participle m ἐρεθῐ́σᾱς ἐρεθῐσᾰ́μενος ἐρεθῐσθείς
f ἐρεθῐ́σᾱσᾰ ἐρεθῐσᾰμένη ἐρεθῐσθεῖσᾰ
n ἐρεθῐ́σᾰν ἐρεθῐσᾰ́μενον ἐρεθῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠρέθῐκᾰ, ἠρέθῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠρέθῐκᾰ ἠρέθῐκᾰς ἠρέθῐκε(ν) ἠρεθῐ́κᾰτον ἠρεθῐ́κᾰτον ἠρεθῐ́κᾰμεν ἠρεθῐ́κᾰτε ἠρεθῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠρεθῐ́κω ἠρεθῐ́κῃς ἠρεθῐ́κῃ ἠρεθῐ́κητον ἠρεθῐ́κητον ἠρεθῐ́κωμεν ἠρεθῐ́κητε ἠρεθῐ́κωσῐ(ν)
optative ἠρεθῐ́κοιμῐ,
ἠρεθῐκοίην 		ἠρεθῐ́κοις,
ἠρεθῐκοίης 		ἠρεθῐ́κοι,
ἠρεθῐκοίη 		ἠρεθῐ́κοιτον ἠρεθῐκοίτην ἠρεθῐ́κοιμεν ἠρεθῐ́κοιτε ἠρεθῐ́κοιεν
imperative   ἠρέθῐκε ἠρεθῐκέτω ἠρεθῐ́κετον ἠρεθῐκέτων   ἠρεθῐ́κετε ἠρεθῐκόντων
middle/
passive 		indicative ἠρέθῐσμαι ἠρέθῐσαι ἠρέθῐσται ἠρέθῐσθον ἠρέθῐσθον ἠρεθῐ́σμεθᾰ ἠρέθῐσθε ἠρεθῐ́σᾰται
subjunctive ἠρεθῐσμένος ὦ ἠρεθῐσμένος ᾖς ἠρεθῐσμένος ᾖ ἠρεθῐσμένω ἦτον ἠρεθῐσμένω ἦτον ἠρεθῐσμένοι ὦμεν ἠρεθῐσμένοι ἦτε ἠρεθῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠρεθῐσμένος εἴην ἠρεθῐσμένος εἴης ἠρεθῐσμένος εἴη ἠρεθῐσμένω εἴητον/εἶτον ἠρεθῐσμένω εἰήτην/εἴτην ἠρεθῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠρεθῐσμένοι εἴητε/εἶτε ἠρεθῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠρέθῐσο ἠρεθῐ́σθω ἠρέθῐσθον ἠρεθῐ́σθων   ἠρέθῐσθε ἠρεθῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ἠρεθῐκέναι ἠρεθῐ́σθαι
participle m ἠρεθῐκώς ἠρεθῐσμένος
f ἠρεθῐκυῖᾰ ἠρεθῐσμένη
n ἠρεθῐκός ἠρεθῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἐρεθίζω&oldid=77915039"