ὀτρυνέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.try.né.ɔːn/ → /o.tryˈne.on/ → /o.triˈne.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.try.né.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.triˈne.on/

Participle

ὀτρῠνέων • (otrunéōn) m (feminine ὀτρῠνέουσᾰ, neuter ὀτρῠνέον); first/third declension

1. future active participle of ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Declension

First and third declension of ὀτρῠνέων; ὀτρῠνέουσᾰ; ὀτρῠνέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀτρῠνέων otrunéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrunéousa	ὀτρῠνέον otrunéon		ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte		ὀτρῠνέοντες otrunéontes	ὀτρῠνέουσαι otrunéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Genitive		ὀτρῠνέοντος otrunéontos	ὀτρῠνεούσης otruneoúsēs	ὀτρῠνέοντος otrunéontos		ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otruneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin		ὀτρῠνεόντων otruneóntōn	ὀτρῠνεουσῶν otruneousôn	ὀτρῠνεόντων otruneóntōn
Dative		ὀτρῠνέοντῐ otrunéonti	ὀτρῠνεούσῃ otruneoúsēi	ὀτρῠνέοντῐ otrunéonti		ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otruneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin		ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrunéousi(n)	ὀτρῠνεούσαις otruneoúsais	ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrunéousi(n)
Accusative		ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta	ὀτρῠνέουσᾰν otrunéousan	ὀτρῠνέον otrunéon		ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte		ὀτρῠνέοντᾰς otrunéontas	ὀτρῠνεούσᾱς otruneoúsās	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Vocative		ὀτρῠνέων otrunéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrunéousa	ὀτρῠνέον otrunéon		ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte		ὀτρῠνέοντες otrunéontes	ὀτρῠνέουσαι otrunéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀτρῠνεόντως otruneóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.