całowanie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Całowanie

Old Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From całować +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /t͡saɫɔvaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /t͡saɫɔvaɲe/

Noun

[edit]

całowanie n

  1. verbal noun of całować
    • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXII, page 238:
      Czlowyecza roskosch... zalezicz na pyczu, na gedzyenv, na tanczech, na czaluwanyv
      [Człowiecza rozkosz... zależyć na piciu, na jedzieniu, na tańcech, na całuwaniu]
  2. (attested in Lesser Poland) kiss
    Synonym: pocałowanie
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[4], page 320:
      Całowaniaś mi nie dał (osculum mihi non dedisti)
      [Całowaniaś mi nie dał (osculum mihi non dedisti)]
      You didn't give me a kiss
    • 1456, Kanon mszy św., Canon missae., volume VI, Sandomierz, page 264:
      Yesz czalovanye vsty przyalyszmi, czystą myslą przymymi (quod, sc. caro, ore sumpsimus, domine, pura mente capiamus)
      [Jeż całowanie usty przyjęlismy, czystą myślą przymimy (quod, sc. caro, ore sumpsimus, domine, pura mente capiamus)]
[edit]
adjective
adverbs
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: całowanie

References

[edit]

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish całowanie. By surface analysis, całować +‎ -anie.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

całowanie n

  1. (uncountable) verbal noun of całować
  2. (countable, obsolete) kiss
    Synonym: pocałunek

Declension

[edit]

References

[edit]

Further reading

[edit]