concluír

See also: concluir

Galician

Etymology

From Latin conclūdere.

Verb

concluír (first-person singular present conclúo, first-person singular preterite concluín, past participle concluído, short past participle concluso)

1. to conclude

Conjugation

    Conjugation of concluír (irregular short past participle; u becomes ú when stressed)

	Singular			Plural
	First-person (eu)	Second-person (ti)	Third-person (el / ela / Vde.)	First-person (nós)	Second-person (vós)	Third-person (eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal	concluír
Personal	concluír	concluíres	concluír	concluírmos	concluírdes	concluíren
Gerund
	concluíndo
Short past participle
Masculine	concluso1			conclusos1
Feminine	conclusa1			conclusas1
Long past participle
Masculine	concluído2			concluídos2
Feminine	concluída2			concluídas2
Indicative
Present	conclúo	conclúes	conclúe	concluímos	concluídes	conclúen
Imperfect	concluía	concluías	concluía	concluïamos	concluïades	concluían
Preterite	concluín	concluíches	concluíu	concluímos	concluístes	concluíron
Pluperfect	concluíra	concluíras	concluíra	concluiramos	concluirades	concluíran
Future	concluirei	concluirás	concluirá	concluiremos	concluiredes	concluirán
Conditional	concluiría	concluirías	concluiría	concluiriamos	concluiriades	concluirían
Subjunctive
Present	conclúa	conclúas	conclúa	concluamos	concluades	conclúan
Imperfect	concluíse	concluíses	concluíse	concluísemos	concluísedes	concluísen
Future	concluír	concluíres	concluír	concluírmos	concluírdes	concluíren
Imperative
Affirmative		conclúe	conclúa	concluamos	concluíde	conclúan
Negative (non)		non conclúas	non conclúa	non concluamos	non concluades	non conclúan

¹Usually used with auxiliary verbs ser and estar.
²Usually used with auxiliary verbs haber and ter.

Related terms

• conclusión
• conclusivo