dźwięczenie

Polish

Etymology

From dźwięczeć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑvjɛnˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: dźwię‧cze‧nie

Noun

dźwięczenie n

1. verbal noun of dźwięczeć

Declension

Declension of dźwięczenie

	singular
nominative	dźwięczenie
genitive	dźwięczenia
dative	dźwięczeniu
accusative	dźwięczenie
instrumental	dźwięczeniem
locative	dźwięczeniu
vocative	dźwięczenie

Further reading

• dźwięczenie in Polish dictionaries at PWN