disiunctivus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From disiungō (“to disjoin”) + -īvus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /dis.i̯unkˈtiː.u̯us/, [d̪ɪs̠i̯ʊŋkˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.junkˈti.vus/, [d̪isjuŋkˈt̪iːvus]
Adjective
[edit]disiūnctīvus (feminine disiūnctīva, neuter disiūnctīvum); first/second-declension adjective
- placed in opposition; disjunctive
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | disiūnctīvus | disiūnctīva | disiūnctīvum | disiūnctīvī | disiūnctīvae | disiūnctīva | |
Genitive | disiūnctīvī | disiūnctīvae | disiūnctīvī | disiūnctīvōrum | disiūnctīvārum | disiūnctīvōrum | |
Dative | disiūnctīvō | disiūnctīvō | disiūnctīvīs | ||||
Accusative | disiūnctīvum | disiūnctīvam | disiūnctīvum | disiūnctīvōs | disiūnctīvās | disiūnctīva | |
Ablative | disiūnctīvō | disiūnctīvā | disiūnctīvō | disiūnctīvīs | |||
Vocative | disiūnctīve | disiūnctīva | disiūnctīvum | disiūnctīvī | disiūnctīvae | disiūnctīva |