doğrultu
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Turkic *toġru (“passing through, along”),[1] morphologically doğru + -l- + -tu.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
doğrultu (definite accusative doğrultuyu, plural doğrultular)
Declension[edit]
References[edit]
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “doğru”, in Nişanyan Sözlük
Further reading[edit]
- “doğrultu”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu