duizelingwekkend

Dutch

Etymology

Compound of duizeling (“vertigo”) +‎ wekkend (“inducing”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdœy̯.zə.lɪŋˈʋɛ.kənt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dui‧ze‧ling‧wek‧kend
• Rhymes: -ənt

Adjective

duizelingwekkend (comparative duizelingwekkender, superlative duizelingwekkendst)

1. dizzying, dazzling

Inflection

Declension of duizelingwekkend
uninflected	duizelingwekkend
inflected	duizelingwekkende
comparative	duizelingwekkender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		duizelingwekkend	duizelingwekkender	het duizelingwekkendst het duizelingwekkendste
indefinite	m./f. sing.	duizelingwekkende	duizelingwekkendere	duizelingwekkendste
	n. sing.	duizelingwekkend	duizelingwekkender	duizelingwekkendste
	plural	duizelingwekkende	duizelingwekkendere	duizelingwekkendste
definite		duizelingwekkende	duizelingwekkendere	duizelingwekkendste
partitive		duizelingwekkends	duizelingwekkenders	—

Derived terms

• duizelingwekkendheid