dzikus

Polish

Etymology

From dzik +‎ -us.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑi.kus/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ikus
• Syllabification: dzi‧kus

Noun

dzikus m pers (female equivalent dzikuska, diminutive dzikusek)

1. (derogatory) savage

Declension

Declension of dzikus

	singular	plural
nominative	dzikus	dzikusy
genitive	dzikusa	dzikusów
dative	dzikusowi	dzikusom
accusative	dzikusa	dzikusów
instrumental	dzikusem	dzikusami
locative	dzikusie	dzikusach
vocative	dzikusie	dzikusy

Further reading

• dzikus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dzikus in Polish dictionaries at PWN