fullyrðing

Icelandic

Etymology

From fullyrða +‎ -ing.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfʏtlˌɪrðiŋk/

Noun

fullyrðing f (genitive singular fullyrðingar, nominative plural fullyrðingar)

1. assertion, claim

   Synonym: staðhæfing

2. (mathematics) proposition

Declension

declension of fullyrðing

f-s1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fullyrðing	fullyrðingin	fullyrðingar	fullyrðingarnar
accusative	fullyrðingu	fullyrðinguna	fullyrðingar	fullyrðingarnar
dative	fullyrðingu	fullyrðingunni	fullyrðingum	fullyrðingunum
genitive	fullyrðingar	fullyrðingarinnar	fullyrðinga	fullyrðinganna