goiligh

Irish

Etymology

From goile (“stomach”) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

goiligh (present analytic goilíonn, future analytic goileoidh, verbal noun goiliú, past participle goilithe)

1. (transitive, fishing) gut

Conjugation

conjugation of goiligh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	goilím	goilíonn tú; goilír†	goilíonn sé, sí	goilímid; goilíonn muid	goilíonn sibh	goilíonn siad; goilíd†	a ghoilíonn; a ghoilíos / a ngoilíonn*; a ngoilíos*	goilítear
	past	ghoiligh mé; ghoilíos	ghoiligh tú; ghoilís	ghoiligh sé, sí	ghoilíomar; ghoiligh muid	ghoiligh sibh; ghoilíobhair	ghoiligh siad; ghoilíodar	a ghoiligh / ar ghoiligh*	goilíodh
	past habitual	ghoilínn / ngoilínn‡‡	ghoilíteá / ngoilíteᇇ	ghoilíodh sé, sí / ngoilíodh sé, s퇇	ghoilímis; ghoilíodh muid / ngoilímis‡‡; ngoilíodh muid‡‡	ghoilíodh sibh / ngoilíodh sibh‡‡	ghoilídís; ghoilíodh siad / ngoilídís‡‡; ngoilíodh siad‡‡	a ghoilíodh / a ngoilíodh*	ghoilítí / ngoilít퇇
future		goileoidh mé; goileod; goileochaidh mé†	goileoidh tú; goileoir†; goileochaidh tú†	goileoidh sé, sí; goileochaidh sé, sí†	goileoimid; goileoidh muid; goileochaimid†; goileochaidh muid†	goileoidh sibh; goileochaidh sibh†	goileoidh siad; goileoid†; goileochaidh siad†	a ghoileoidh; a ghoileos; a ghoileochaidh†; a ghoileochas† / a ngoileoidh*; a ngoileos*; a ngoileochaidh*†; a ngoileochas*†	goileofar; goileochar†
conditional		ghoileoinn; ghoileochainn† / ngoileoinn‡‡; ngoileochainn†‡‡	ghoileofá; ghoileochthᆠ/ ngoileofᇇ; ngoileochthᆇ‡	ghoileodh sé, sí; ghoileochadh sé, s토/ ngoileodh sé, s퇇; ngoileochadh sé, s톇‡	ghoileoimis; ghoileodh muid; ghoileochaimis†; ghoileochadh muid† / ngoileoimis‡‡; ngoileodh muid‡‡; ngoileochaimis†‡‡; ngoileochadh muid†‡‡	ghoileodh sibh; ghoileochadh sibh† / ngoileodh sibh‡‡; ngoileochadh sibh†‡‡	ghoileoidís; ghoileodh siad; ghoileochadh siad† / ngoileoidís‡‡; ngoileodh siad‡‡; ngoileochadh siad†‡‡	a ghoileodh; a ghoileochadh† / a ngoileodh*; a ngoileochadh*†	ghoileofaí; ghoileochtha토/ ngoileofa퇇; ngoileochtha톇‡
subjunctive	present	go ngoilí mé; go ngoilíod†	go ngoilí tú; go ngoilír†	go ngoilí sé, sí	go ngoilímid; go ngoilí muid	go ngoilí sibh	go ngoilí siad; go ngoilíd†	—	go ngoilítear
	past	dá ngoilínn	dá ngoilíteá	dá ngoilíodh sé, sí	dá ngoilímis; dá ngoilíodh muid	dá ngoilíodh sibh	dá ngoilídís; dá ngoilíodh siad	—	dá ngoilítí
imperative		goilím	goiligh	goilíodh sé, sí	goilímis	goilígí; goilídh†	goilídís	—	goilítear
verbal noun		goiliú
past participle		goilithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
goiligh	ghoiligh	ngoiligh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “goiligh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN