kın

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish قین (kın),[1] from Proto-Turkic *kï̄n (sheath, scabbard).[2]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

kın (definite accusative kını, plural kınlar)

  1. sheath, scabbard

Declension[edit]

Inflection
Nominative kın
Definite accusative kını
Singular Plural
Nominative kın kınlar
Definite accusative kını kınları
Dative kına kınlara
Locative kında kınlarda
Ablative kından kınlardan
Genitive kının kınların

References[edit]

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “قین”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1510
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*Kɨ̄n”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8)‎[2], Leiden, New York, Köln: E.J. Brill