krænke
Jump to navigation
Jump to search
See also: kränke
Danish[edit]
Etymology[edit]
From Middle Low German krenken, from Old Saxon *krenkian, from Proto-West Germanic *krankijan.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
krænke (imperative krænk, infinitive at krænke, present tense krænker, past tense krænkede, perfect tense har krænket)