kuś

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Probably from kur with unattested meaning “penis” (compare Kashubian kùrc, Serbo-Croatian ку̏рацkȕrac) + .[1] Orignally “(little) penis” (attested since Middle Polish) > “young boy” (compare dialectal Polish kusiu (little boy)). Compare Belarusian ку́сік (kúsik, penis, childish).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /ku(ː)ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /kuɕ/

Noun

[edit]

kuś m animacy unattested

  1. (attested in Greater Poland) apprentice baker
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 36:
      Ciniflos kvs, kvchczyk, quasi in cinerem flans
      [Ciniflos kuś, kuchcik, quasi in cinerem flans]

References

[edit]
  1. ^ Sławski, Franciszek (1966-1969) “kuś”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), volumes III: Kotar—Kysz, Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, page 437

Further reading

[edit]

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

Inherited from Old Polish kuś. By surface analysis, kur +‎ .

Noun

[edit]

kuś m animal

  1. (archaic) cock, dick (penis)
Declension
[edit]
Derived terms
[edit]
nouns

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

[edit]

kuś

  1. second-person singular imperative of kusić

Further reading

[edit]
  • kuś in Polish dictionaries at PWN