kupiec

See also: Kupiec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kupьcь. By surface analysis, kupić +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈku.pjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upjɛt͡s
• Syllabification: ku‧piec

Noun

kupiec m pers

1. merchant, tradesman (person who trades commodities for profit)
2. buyer (person who makes purchases)

   Synonyms: kupujący, nabywca

Declension

Declension of kupiec

	singular	plural
nominative	kupiec	kupcy/kupce (deprecative)
genitive	kupca	kupców
dative	kupcowi	kupcom
accusative	kupca	kupców
instrumental	kupcem	kupcami
locative	kupcu	kupcach
vocative	kupcu/kupcze	kupcy

Derived terms

adjective

• kupiecki

 

noun

• kupiectwo

 

Related terms

verbs

• kupić impf
• kupować impf

 

Further reading

• kupiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kupiec in Polish dictionaries at PWN