oberwać

Polish

Etymology

From obe- +‎ rwać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbɛ.rvat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrvat͡ɕ
• Syllabification: o‧be‧rwać

Verb

oberwać pf (imperfective obrywać)

1. (transitive) to tatter (to destroy an article of clothing etc. by shredding)
2. (colloquial, intransitive) to get it, to get owned (to receive a beating)

Conjugation

Conjugation of oberwać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		oberwać
future tense	1st	oberwę			oberwiemy
	2nd	oberwiesz			oberwiecie
	3rd	oberwie			oberwą
	impersonal	oberwie się
past tense	1st	oberwałem, -(e)m oberwał	oberwałam, -(e)m oberwała	oberwałom, -(e)m oberwało	oberwaliśmy, -(e)śmy oberwali	oberwałyśmy, -(e)śmy oberwały
	2nd	oberwałeś, -(e)ś oberwał	oberwałaś, -(e)ś oberwała	oberwałoś, -(e)ś oberwało	oberwaliście, -(e)ście oberwali	oberwałyście, -(e)ście oberwały
	3rd	oberwał	oberwała	oberwało	oberwali	oberwały
	impersonal	oberwano
conditional	1st	oberwałbym, bym oberwał	oberwałabym, bym oberwała	oberwałobym, bym oberwało	oberwalibyśmy, byśmy oberwali	oberwałybyśmy, byśmy oberwały
	2nd	oberwałbyś, byś oberwał	oberwałabyś, byś oberwała	oberwałobyś, byś oberwało	oberwalibyście, byście oberwali	oberwałybyście, byście oberwały
	3rd	oberwałby, by oberwał	oberwałaby, by oberwała	oberwałoby, by oberwało	oberwaliby, by oberwali	oberwałyby, by oberwały
	impersonal	oberwano by
imperative	1st	niech oberwę			oberwijmy
	2nd	oberwij			oberwijcie
	3rd	niech oberwie			niech oberwą
passive adjectival participle		oberwany	oberwana	oberwane	oberwani	oberwane
anterior adverbial participle		oberwawszy
verbal noun		oberwanie

Derived terms

adjective

• oberwany

 

noun

• oberwaniec

 

Further reading

• oberwać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oberwać in Polish dictionaries at PWN