odstręczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From od- +‎ stręczyć.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

odstręczyć pf (imperfective odstręczać)

  1. (transitive, literary) to gross out, to put off

Conjugation

[edit]
Conjugation of odstręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odstręczyć
future tense 1st odstręczę odstręczymy
2nd odstręczysz odstręczycie
3rd odstręczy odstręczą
impersonal odstręczy się
past tense 1st odstręczyłem,
-(e)m odstręczył
odstręczyłam,
-(e)m odstręczyła
odstręczyłom,
-(e)m odstręczyło
odstręczyliśmy,
-(e)śmy odstręczyli
odstręczyłyśmy,
-(e)śmy odstręczyły
2nd odstręczyłeś,
-(e)ś odstręczył
odstręczyłaś,
-(e)ś odstręczyła
odstręczyłoś,
-(e)ś odstręczyło
odstręczyliście,
-(e)ście odstręczyli
odstręczyłyście,
-(e)ście odstręczyły
3rd odstręczył odstręczyła odstręczyło odstręczyli odstręczyły
impersonal odstręczono
conditional 1st odstręczyłbym,
bym odstręczył
odstręczyłabym,
bym odstręczyła
odstręczyłobym,
bym odstręczyło
odstręczylibyśmy,
byśmy odstręczyli
odstręczyłybyśmy,
byśmy odstręczyły
2nd odstręczyłbyś,
byś odstręczył
odstręczyłabyś,
byś odstręczyła
odstręczyłobyś,
byś odstręczyło
odstręczylibyście,
byście odstręczyli
odstręczyłybyście,
byście odstręczyły
3rd odstręczyłby,
by odstręczył
odstręczyłaby,
by odstręczyła
odstręczyłoby,
by odstręczyło
odstręczyliby,
by odstręczyli
odstręczyłyby,
by odstręczyły
impersonal odstręczono by
imperative 1st niech odstręczę odstręczmy
2nd odstręcz odstręczcie
3rd niech odstręczy niech odstręczą
passive adjectival participle odstręczony odstręczona odstręczone odstręczeni odstręczone
anterior adverbial participle odstręczywszy
verbal noun odstręczenie

Further reading

[edit]
  • odstręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odstręczyć in Polish dictionaries at PWN