onschuldig

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

on- +‎ schuldig

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Adjective

[edit]

onschuldig (comparative onschuldiger, superlative onschuldigst)

  1. Innocent.

Inflection

[edit]
Declension of onschuldig
uninflected onschuldig
inflected onschuldige
comparative onschuldiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial onschuldig onschuldiger het onschuldigst
het onschuldigste
indefinite m./f. sing. onschuldige onschuldigere onschuldigste
n. sing. onschuldig onschuldiger onschuldigste
plural onschuldige onschuldigere onschuldigste
definite onschuldige onschuldigere onschuldigste
partitive onschuldigs onschuldigers

Descendants

[edit]
  • Negerhollands: onskuldig, onskyldig