pokarać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ karać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔˈka.rat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ka‧rać

Verb

[edit]

pokarać pf

  1. (transitive) to punish in turn

Verb

[edit]

pokarać pf (imperfective karać)

  1. (transitive, archaic) to punish
    Synonym: ukarać

Conjugation

[edit]
Conjugation of pokarać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokarać
future tense 1st pokarzę pokarzemy
2nd pokarzesz pokarzecie
3rd pokarze pokarzą
impersonal pokarze się
past tense 1st pokarałem,
-(e)m pokarał
pokarałam,
-(e)m pokarała
pokarałom,
-(e)m pokarało
pokaraliśmy,
-(e)śmy pokarali
pokarałyśmy,
-(e)śmy pokarały
2nd pokarałeś,
-(e)ś pokarał
pokarałaś,
-(e)ś pokarała
pokarałoś,
-(e)ś pokarało
pokaraliście,
-(e)ście pokarali
pokarałyście,
-(e)ście pokarały
3rd pokarał pokarała pokarało pokarali pokarały
impersonal pokarano
conditional 1st pokarałbym,
bym pokarał
pokarałabym,
bym pokarała
pokarałobym,
bym pokarało
pokaralibyśmy,
byśmy pokarali
pokarałybyśmy,
byśmy pokarały
2nd pokarałbyś,
byś pokarał
pokarałabyś,
byś pokarała
pokarałobyś,
byś pokarało
pokaralibyście,
byście pokarali
pokarałybyście,
byście pokarały
3rd pokarałby,
by pokarał
pokarałaby,
by pokarała
pokarałoby,
by pokarało
pokaraliby,
by pokarali
pokarałyby,
by pokarały
impersonal pokarano by
imperative 1st niech pokarzę pokarzmy
2nd pokarz pokarzcie
3rd niech pokarze niech pokarzą
passive adjectival participle pokarany pokarana pokarane pokarani pokarane
anterior adverbial participle pokarawszy
verbal noun pokaranie

Further reading

[edit]
  • pokarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokarać in Polish dictionaries at PWN