praeclamo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From prae- +‎ clamo.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

praeclāmō (present infinitive praeclāmāre, perfect active praeclāmāvī, supine praeclāmātum); first conjugation

  1. to forewarn (cry out beforehand)

Conjugation

[edit]
   Conjugation of praeclāmō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeclāmō praeclāmās praeclāmat praeclāmāmus praeclāmātis praeclāmant
imperfect praeclāmābam praeclāmābās praeclāmābat praeclāmābāmus praeclāmābātis praeclāmābant
future praeclāmābō praeclāmābis praeclāmābit praeclāmābimus praeclāmābitis praeclāmābunt
perfect praeclāmāvī praeclāmāvistī praeclāmāvit praeclāmāvimus praeclāmāvistis praeclāmāvērunt,
praeclāmāvēre
pluperfect praeclāmāveram praeclāmāverās praeclāmāverat praeclāmāverāmus praeclāmāverātis praeclāmāverant
future perfect praeclāmāverō praeclāmāveris praeclāmāverit praeclāmāverimus praeclāmāveritis praeclāmāverint
passive present praeclāmor praeclāmāris,
praeclāmāre
praeclāmātur praeclāmāmur praeclāmāminī praeclāmantur
imperfect praeclāmābar praeclāmābāris,
praeclāmābāre
praeclāmābātur praeclāmābāmur praeclāmābāminī praeclāmābantur
future praeclāmābor praeclāmāberis,
praeclāmābere
praeclāmābitur praeclāmābimur praeclāmābiminī praeclāmābuntur
perfect praeclāmātus + present active indicative of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeclāmātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeclāmem praeclāmēs praeclāmet praeclāmēmus praeclāmētis praeclāment
imperfect praeclāmārem praeclāmārēs praeclāmāret praeclāmārēmus praeclāmārētis praeclāmārent
perfect praeclāmāverim praeclāmāverīs praeclāmāverit praeclāmāverīmus praeclāmāverītis praeclāmāverint
pluperfect praeclāmāvissem praeclāmāvissēs praeclāmāvisset praeclāmāvissēmus praeclāmāvissētis praeclāmāvissent
passive present praeclāmer praeclāmēris,
praeclāmēre
praeclāmētur praeclāmēmur praeclāmēminī praeclāmentur
imperfect praeclāmārer praeclāmārēris,
praeclāmārēre
praeclāmārētur praeclāmārēmur praeclāmārēminī praeclāmārentur
perfect praeclāmātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praeclāmā praeclāmāte
future praeclāmātō praeclāmātō praeclāmātōte praeclāmantō
passive present praeclāmāre praeclāmāminī
future praeclāmātor praeclāmātor praeclāmantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praeclāmāre praeclāmāvisse praeclāmātūrum esse praeclāmārī praeclāmātum esse praeclāmātum īrī
participles praeclāmāns praeclāmātūrus praeclāmātus praeclāmandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praeclāmandī praeclāmandō praeclāmandum praeclāmandō praeclāmātum praeclāmātū

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  • praeclamo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeclamo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.