przewodnik

Polish

Etymology

From przewodzić +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈvɔd.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔdɲik
• Syllabification: prze‧wod‧nik

Noun

przewodnik m inan

1. conductor (something which can transmit electricity, heat, light or sound)
2. guide; guide book

   Synonym: bedeker

3. (botany) leader

Declension

Declension of przewodnik

	singular	plural
nominative	przewodnik	przewodniki
genitive	przewodnika	przewodników
dative	przewodnikowi	przewodnikom
accusative	przewodnik	przewodniki
instrumental	przewodnikiem	przewodnikami
locative	przewodniku	przewodnikach
vocative	przewodniku	przewodniki

Derived terms

nouns

• nadprzewodnik
• półprzewodnik

 

Noun

przewodnik m pers (female equivalent przewodniczka)

1. guide (someone who guides)

Declension

Declension of przewodnik

	singular	plural
nominative	przewodnik	przewodnicy/przewodniki (deprecative)
genitive	przewodnika	przewodników
dative	przewodnikowi	przewodnikom
accusative	przewodnika	przewodników
instrumental	przewodnikiem	przewodnikami
locative	przewodniku	przewodnikach
vocative	przewodniku	przewodnicy

Further reading

• przewodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przewodnik in Polish dictionaries at PWN