szczeknąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: szczęknąć

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From szczekać +‎ -nąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈʂt͡ʂɛk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: szczek‧nąć

Verb

[edit]

szczeknąć pf (imperfective szczekać)

  1. (intransitive) to bark (to make loud noise, e.g. a dog, a wolf)

Conjugation

[edit]
Conjugation of szczeknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive szczeknąć
future tense 1st szczeknę szczekniemy
2nd szczekniesz szczekniecie
3rd szczeknie szczekną
impersonal szczeknie się
past tense 1st szczeknąłem,
-(e)m szczeknął
szczeknęłam,
-(e)m szczeknęła
szczeknęłom,
-(e)m szczeknęło
szczeknęliśmy,
-(e)śmy szczeknęli
szczeknęłyśmy,
-(e)śmy szczeknęły
2nd szczeknąłeś,
-(e)ś szczeknął
szczeknęłaś,
-(e)ś szczeknęła
szczeknęłoś,
-(e)ś szczeknęło
szczeknęliście,
-(e)ście szczeknęli
szczeknęłyście,
-(e)ście szczeknęły
3rd szczeknął szczeknęła szczeknęło szczeknęli szczeknęły
impersonal szczeknięto
conditional 1st szczeknąłbym,
bym szczeknął
szczeknęłabym,
bym szczeknęła
szczeknęłobym,
bym szczeknęło
szczeknęlibyśmy,
byśmy szczeknęli
szczeknęłybyśmy,
byśmy szczeknęły
2nd szczeknąłbyś,
byś szczeknął
szczeknęłabyś,
byś szczeknęła
szczeknęłobyś,
byś szczeknęło
szczeknęlibyście,
byście szczeknęli
szczeknęłybyście,
byście szczeknęły
3rd szczeknąłby,
by szczeknął
szczeknęłaby,
by szczeknęła
szczeknęłoby,
by szczeknęło
szczeknęliby,
by szczeknęli
szczeknęłyby,
by szczeknęły
impersonal szczeknięto by
imperative 1st niech szczeknę szczeknijmy
2nd szczeknij szczeknijcie
3rd niech szczeknie niech szczekną
passive adjectival participle szczeknięty szczeknięta szczeknięte szczeknięci szczeknięte
anterior adverbial participle szczeknąwszy
verbal noun szczeknięcie

Further reading

[edit]
  • szczeknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szczeknąć in Polish dictionaries at PWN