tarhun
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Ottoman Turkish طرخون (tarhun), from Arabic طَرْخُون (ṭarḵūn, “tarragon”), ultimately from Ancient Greek δρακόντιον (drakóntion).
Noun[edit]
tarhun (definite accusative tarhunu, plural tarhunlar)
Declension[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “tarhun”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4609
- Nişanyan, Sevan (2002–) “tarhun”, in Nişanyan Sözlük