verzwikken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Audio: (file)
Verb[edit]
verzwikken
- (transitive) to sprain, to wrench
Inflection[edit]
Conjugation of verzwikken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verzwikken | |||
past singular | verzwikte | |||
past participle | verzwikt | |||
infinitive | verzwikken | |||
gerund | verzwikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verzwik | verzwikte | ||
2nd person sing. (jij) | verzwikt | verzwikte | ||
2nd person sing. (u) | verzwikt | verzwikte | ||
2nd person sing. (gij) | verzwikt | verzwikte | ||
3rd person singular | verzwikt | verzwikte | ||
plural | verzwikken | verzwikten | ||
subjunctive sing.1 | verzwikke | verzwikte | ||
subjunctive plur.1 | verzwikken | verzwikten | ||
imperative sing. | verzwik | |||
imperative plur.1 | verzwikt | |||
participles | verzwikkend | verzwikt | ||
1) Archaic. |