wagabunda

Polish

Etymology

Borrowed from French vagabond, from Latin vagābundus.

Pronunciation

• IPA^(key): /va.ɡaˈbun.da/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unda
• Syllabification: wa‧ga‧bun‧da

Noun

wagabunda m pers

1. (dated or literary) vagabond, wanderer, vagrant

   Synonyms: włóczęga, wędrowiec, obieżyświat, włóczykij, tramp

Declension

Declension of wagabunda

	singular	plural
nominative	wagabunda	wagabundy
genitive	wagabundy	wagabundów
dative	wagabundzie	wagabundom
accusative	wagabundę	wagabundów
instrumental	wagabundą	wagabundami
locative	wagabundzie	wagabundach
vocative	wagabundo	wagabundy

Derived terms

adjective

• wagabundzki

 

Further reading

• wagabunda in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wagabunda in Polish dictionaries at PWN