wykładnie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

From wykładny +‎ -ie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨkɫadɲɛ/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨkɫadɲɛ/

Adverb[edit]

wykładnie

  1. (attested in Lesser Poland) illustratively; as an example; metaphorically, allegorically
    • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XVI, page 350:
      Vycladnye expositive
      [Wykładnie expositive]
    • 1904 [1421], Aleksander Brückner, editor, Literatura religijna w Polsce średniowiecznej[4], volume III, Krakow, page 168:
      Celestnye, duchownye, przicladne, podobnye, obyczaynye albo wycladnye, albo ku nauczenyu
      [Cielestnie, duchownie, przykładnie, podobnie, obyczajnie albo wykładnie, albo ku nauczeniu]

Related terms[edit]

adjective
nouns
verbs

References[edit]