zjednoczenie

See also: zjednoczenié

Polish

Etymology

From zjednoczyć +‎ -enie. First attested in the 16th century. Compare Kashubian zjednoczenié.

Pronunciation

• IPA^(key): /zjɛd.nɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /zjɛd.nɔˈt͡ʂɛ.ɲe/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: zjed‧no‧cze‧nie

Noun

zjednoczenie n

1. (uncountable) verbal noun of zjednoczyć
2. (countable, politics) unification, union
3. (countable, economics, historical) Economic unit operating in the Polish People's Republic, associating state-owned enterprises from a given industry, managing their production and distribution of goods.
4. (uncountable, obsolete) oneness, unity

Declension

Declension of zjednoczenie

	singular	plural
nominative	zjednoczenie	zjednoczenia
genitive	zjednoczenia	zjednoczeń
dative	zjednoczeniu	zjednoczeniom
accusative	zjednoczenie	zjednoczenia
instrumental	zjednoczeniem	zjednoczeniami
locative	zjednoczeniu	zjednoczeniach
vocative	zjednoczenie	zjednoczenia

Further reading

• zjednoczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zjednoczenie in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zjednoczenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zjednoczenie”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 514