ανόμημα

Greek

Noun

ανόμημα • (anómima) n (plural ανομήματα)

1. offence, transgression
2. (Christianity) sin

Declension

Declension of ανόμημα

	singular	plural
nominative	ανόμημα •	ανομήματα •
genitive	ανομήματος •	ανομημάτων •
accusative	ανόμημα •	ανομήματα •
vocative	ανόμημα •	ανομήματα •

Related terms

• see: ανομία f (anomía, “lawlessness”) and νόμος m (nómos, “law”)