απελπισμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of απελπίζομαι (apelpízomai), passive voice of απελπίζω (“to despair, desolate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.pel.piˈzme.nos/
• Hyphenation: α‧πελ‧πι‧σμέ‧νος

Participle

απελπισμένος • (apelpisménos) m (feminine απελπισμένη, neuter απελπισμένο)

1. in despair, despairing, desperate

   formal, learned: άπελπις (ápelpis)

Declension

Declension of απελπισμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απελπισμένος •	απελπισμένη •	απελπισμένο •	απελπισμένοι •	απελπισμένες •	απελπισμένα •
genitive	απελπισμένου •	απελπισμένης •	απελπισμένου •	απελπισμένων •	απελπισμένων •	απελπισμένων •
accusative	απελπισμένο •	απελπισμένη •	απελπισμένο •	απελπισμένους •	απελπισμένες •	απελπισμένα •
vocative	απελπισμένε •	απελπισμένη •	απελπισμένο •	απελπισμένοι •	απελπισμένες •	απελπισμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απελπισμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απελπισμένος, etc.)

Related terms

• see: απελπισία f (apelpisía, “despair”)