αστείο

Greek

Etymology

From the Ancient Greek ἀστεῖον (asteîon).

Pronunciation

• IPA^(key): [a.ˈsti.ɔ]
• Hyphenation: α‧στεί‧ο

Noun

αστείο • (asteío) n (plural αστεία)

1. joke

Declension

Declension of αστείο

	singular	plural
nominative	αστείο •	αστεία •
genitive	αστείου •	αστείων •
accusative	αστείο •	αστεία •
vocative	αστείο •	αστεία •

Related terms

• αστειεύομαι (asteiévomai, “to joke”)
• αστεΐζομαι (asteḯzomai, “to joke”)
• αστειολόγημα n (asteiológima, “jest, jesting”)
• αστειολόγος m (asteiológos, “joker, jester”)
• αστείος (asteíos, “comical, funny”)
• αστειότητα f (asteiótita, “frivolity”)
• αστεϊσμός m (asteïsmós, “humour”)

Adjective

αστείο • (asteío)

1. Accusative masculine singular form of αστείος (asteíos).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of αστείος (asteíos).

Further reading

• αστείο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el