αἴρω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: αίρω

Ancient Greek

[edit]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

αἴρω • (aírō) (Attic)

  1. Contracted form of ἀείρω (aeírō, “to lift, remove”)

Inflection

[edit]
   Present: αἴρω, αἴρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative αἴρω αἴρεις αἴρει αἴρετον αἴρετον αἴρομεν αἴρετε αἴρουσῐ(ν)
subjunctive αἴρω αἴρῃς αἴρῃ αἴρητον αἴρητον αἴρωμεν αἴρητε αἴρωσῐ(ν)
optative αἴροιμῐ αἴροις αἴροι αἴροιτον αἰροίτην αἴροιμεν αἴροιτε αἴροιεν
imperative   αἶρε αἰρέτω αἴρετον αἰρέτων   αἴρετε αἰρόντων
middle/
passive 		indicative αἴρομαι αἴρῃ,
αἴρει 		αἴρεται αἴρεσθον αἴρεσθον αἰρόμεθᾰ αἴρεσθε αἴρονται
subjunctive αἴρωμαι αἴρῃ αἴρηται αἴρησθον αἴρησθον αἰρώμεθᾰ αἴρησθε αἴρωνται
optative αἰροίμην αἴροιο αἴροιτο αἴροισθον αἰροίσθην αἰροίμεθᾰ αἴροισθε αἴροιντο
imperative   αἴρου αἰρέσθω αἴρεσθον αἰρέσθων   αἴρεσθε αἰρέσθων
active middle/passive
infinitive αἴρειν αἴρεσθαι
participle m αἴρων αἰρόμενος
f αἴρουσᾰ αἰρομένη
n αἶρον αἰρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾖρον, ᾐρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾖρον ᾖρες ᾖρε(ν) ᾔρετον ᾐρέτην ᾔρομεν ᾔρετε ᾖρον
middle/
passive 		indicative ᾐρόμην ᾔρου ᾔρετο ᾔρεσθον ᾐρέσθην ᾐρόμεθᾰ ᾔρεσθε ᾔροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀρέω, ἀρέομαι, ἀρθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀρέω ἀρέεις ἀρέει ἀρέετον ἀρέετον ἀρέομεν ἀρέετε ἀρέουσῐ(ν)
optative ἀρέοιμῐ ἀρέοις ἀρέοι ἀρέοιτον ἀρεοίτην ἀρέοιμεν ἀρέοιτε ἀρέοιεν
middle indicative ἀρέομαι ἀρέῃ,
ἀρέει 		ἀρέεται ἀρέεσθον ἀρέεσθον ἀρεόμεθᾰ ἀρέεσθε ἀρέονται
optative ἀρεοίμην ἀρέοιο ἀρέοιτο ἀρέοισθον ἀρεοίσθην ἀρεοίμεθᾰ ἀρέοισθε ἀρέοιντο
passive indicative ἀρθήσομαι ἀρθήσῃ ἀρθήσεται ἀρθήσεσθον ἀρθήσεσθον ἀρθησόμεθᾰ ἀρθήσεσθε ἀρθήσονται
optative ἀρθησοίμην ἀρθήσοιο ἀρθήσοιτο ἀρθήσοισθον ἀρθησοίσθην ἀρθησοίμεθᾰ ἀρθήσοισθε ἀρθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀρέειν ἀρέεσθαι ἀρθήσεσθαι
participle m ἀρέων ἀρεόμενος ἀρθησόμενος
f ἀρέουσᾰ ἀρεομένη ἀρθησομένη
n ἀρέον ἀρεόμενον ἀρθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀρῶ, ἀροῦμαι, ἀρθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀρῶ ἀρεῖς ἀρεῖ ἀρεῖτον ἀρεῖτον ἀροῦμεν ἀρεῖτε ἀροῦσῐ(ν)
optative ἀροίην,
ἀροῖμῐ 		ἀροίης,
ἀροῖς 		ἀροίη,
ἀροῖ 		ἀροῖτον,
ἀροίητον 		ἀροίτην,
ἀροιήτην 		ἀροῖμεν,
ἀροίημεν 		ἀροῖτε,
ἀροίητε 		ἀροῖεν,
ἀροίησᾰν
middle indicative ἀροῦμαι ἀρῇ ἀρεῖται ἀρεῖσθον ἀρεῖσθον ἀρούμεθᾰ ἀρεῖσθε ἀροῦνται
optative ἀροίμην ἀροῖο ἀροῖτο ἀροῖσθον ἀροίσθην ἀροίμεθᾰ ἀροῖσθε ἀροῖντο
passive indicative ἀρθήσομαι ἀρθήσῃ ἀρθήσεται ἀρθήσεσθον ἀρθήσεσθον ἀρθησόμεθᾰ ἀρθήσεσθε ἀρθήσονται
optative ἀρθησοίμην ἀρθήσοιο ἀρθήσοιτο ἀρθήσοισθον ἀρθησοίσθην ἀρθησοίμεθᾰ ἀρθήσοισθε ἀρθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀρεῖν ἀρεῖσθαι ἀρθήσεσθαι
participle m ἀρῶν ἀρούμενος ἀρθησόμενος
f ἀροῦσᾰ ἀρουμένη ἀρθησομένη
n ἀροῦν ἀρούμενον ἀρθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἦρᾰ, ἠρᾰ́μην, ἤρθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἦρᾰ ἦρᾰς ἦρε(ν) ἤρᾰτον ἠρᾰ́την ἤρᾰμεν ἤρᾰτε ἦρᾰν
subjunctive ἄρω ἄρῃς ἄρῃ ἄρητον ἄρητον ἄρωμεν ἄρητε ἄρωσῐ(ν)
optative ἄραιμῐ ἄρειᾰς,
ἄραις 		ἄρειε(ν),
ἄραι 		ἄραιτον ἀραίτην ἄραιμεν ἄραιτε ἄρειᾰν,
ἄραιεν
imperative   ἆρον ἀρᾰ́τω ἄρᾰτον ἀρᾰ́των   ἄρᾰτε ἀρᾰ́ντων
middle indicative ἠρᾰ́μην ἤρω ἤρᾰτο ἤρᾰσθον ἠρᾰ́σθην ἠρᾰ́μεθᾰ ἤρᾰσθε ἤρᾰντο
subjunctive ἄρωμαι ἄρῃ ἄρηται ἄρησθον ἄρησθον ἀρώμεθᾰ ἄρησθε ἄρωνται
optative ἀραίμην ἄραιο ἄραιτο ἄραισθον ἀραίσθην ἀραίμεθᾰ ἄραισθε ἄραιντο
imperative   ἆραι ἀρᾰ́σθω ἄρᾰσθον ἀρᾰ́σθων   ἄρᾰσθε ἀρᾰ́σθων
passive indicative ἤρθην ἤρθης ἤρθη ἤρθητον ἠρθήτην ἤρθημεν ἤρθητε ἤρθησᾰν
subjunctive ἀρθῶ ἀρθῇς ἀρθῇ ἀρθῆτον ἀρθῆτον ἀρθῶμεν ἀρθῆτε ἀρθῶσῐ(ν)
optative ἀρθείην ἀρθείης ἀρθείη ἀρθεῖτον,
ἀρθείητον 		ἀρθείτην,
ἀρθειήτην 		ἀρθεῖμεν,
ἀρθείημεν 		ἀρθεῖτε,
ἀρθείητε 		ἀρθεῖεν,
ἀρθείησᾰν
imperative   ἄρθητῐ ἀρθήτω ἄρθητον ἀρθήτων   ἄρθητε ἀρθέντων
active middle passive
infinitive ἆραι ἄρᾰσθαι ἀρθῆναι
participle m ἄρᾱς ἀρᾰ́μενος ἀρθείς
f ἄρᾱσᾰ ἀρᾰμένη ἀρθεῖσᾰ
n ἆρᾰν ἀρᾰ́μενον ἀρθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἦρκᾰ, ἦρμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἦρκᾰ ἦρκᾰς ἦρκε(ν) ἤρκᾰτον ἤρκᾰτον ἤρκᾰμεν ἤρκᾰτε ἤρκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἤρκω ἤρκῃς ἤρκῃ ἤρκητον ἤρκητον ἤρκωμεν ἤρκητε ἤρκωσῐ(ν)
optative ἤρκοιμῐ,
ἠρκοίην 		ἤρκοις,
ἠρκοίης 		ἤρκοι,
ἠρκοίη 		ἤρκοιτον ἠρκοίτην ἤρκοιμεν ἤρκοιτε ἤρκοιεν
imperative   ἦρκε ἠρκέτω ἤρκετον ἠρκέτων   ἤρκετε ἠρκόντων
middle/
passive 		indicative ἦρμαι ἦρσαι ἦρται ἦρθον ἦρθον ἤρμεθᾰ ἦρθε ἤρᾰται
subjunctive ἠρμένος ὦ ἠρμένος ᾖς ἠρμένος ᾖ ἠρμένω ἦτον ἠρμένω ἦτον ἠρμένοι ὦμεν ἠρμένοι ἦτε ἠρμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠρμένος εἴην ἠρμένος εἴης ἠρμένος εἴη ἠρμένω εἴητον/εἶτον ἠρμένω εἰήτην/εἴτην ἠρμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠρμένοι εἴητε/εἶτε ἠρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἦρσο ἤρθω ἦρθον ἤρθων   ἦρθε ἤρθων
active middle/passive
infinitive ἠρκέναι ἦρθαι
participle m ἠρκώς ἠρμένος
f ἠρκυῖᾰ ἠρμένη
n ἠρκός ἠρμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=αἴρω&oldid=78752385"