μίγμα
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek[edit]
Etymology[edit]
From μίγνυμι (mígnumi, “to mix”) and the suffix -μα (-ma).
Pronunciation[edit]
- (5th BCE Attic) IPA(key): /míŋ.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈmiɡ.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈmiɣ.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈmiɣ.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈmiɣ.ma/
Noun[edit]
μίγμᾰ • (mígma) n (genitive μίγμᾰτος); third declension
Inflection[edit]
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μῐ́γμᾰ tò mígma |
τὼ μῐ́γμᾰτε tṑ mígmate |
τᾰ̀ μῐ́γμᾰτᾰ tà mígmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ μῐ́γμᾰτος toû mígmatos |
τοῖν μῐγμᾰ́τοιν toîn migmátoin |
τῶν μῐγμᾰ́των tôn migmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ μῐ́γμᾰτῐ tôi mígmati |
τοῖν μῐγμᾰ́τοιν toîn migmátoin |
τοῖς μῐ́γμᾰσῐ / μῐ́γμᾰσῐν toîs mígmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ μῐ́γμᾰ tò mígma |
τὼ μῐ́γμᾰτε tṑ mígmate |
τᾰ̀ μῐ́γμᾰτᾰ tà mígmata | ||||||||||
Vocative | μῐ́γμᾰ mígma |
μῐ́γμᾰτε mígmate |
μῐ́γμᾰτᾰ mígmata | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants[edit]
- Latin: migma
Further reading[edit]
- “μίγμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μίγμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette