μισθοφόρος

Ancient Greek

Etymology

From μισθός (misthós, “wages”) +‎ φέρω (phérō, “to bear”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mis.tʰo.pʰó.ros/ → /mis.θoˈɸo.ros/ → /mis.θoˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mis.tʰo.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mis.tʰoˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mis.θoˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mis.θoˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mis.θoˈfo.ros/

Adjective

μισθοφόρος • (misthophóros) m or f (neuter μισθοφόρον); second declension

1. receiving wages or pay, serving for hire
2. mercenary

Declension

Second declension of μισθοφόρος; μισθοφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μισθοφόρος misthophóros	μισθοφόρον misthophóron		μισθοφόρω misthophórō	μισθοφόρω misthophórō		μισθοφόροι misthophóroi	μισθοφόρᾰ misthophóra
Genitive		μισθοφόρου misthophórou	μισθοφόρου misthophórou		μισθοφόροιν misthophóroin	μισθοφόροιν misthophóroin		μισθοφόρων misthophórōn	μισθοφόρων misthophórōn
Dative		μισθοφόρῳ misthophórōi	μισθοφόρῳ misthophórōi		μισθοφόροιν misthophóroin	μισθοφόροιν misthophóroin		μισθοφόροις misthophórois	μισθοφόροις misthophórois
Accusative		μισθοφόρον misthophóron	μισθοφόρον misthophóron		μισθοφόρω misthophórō	μισθοφόρω misthophórō		μισθοφόρους misthophórous	μισθοφόρᾰ misthophóra
Vocative		μισθοφόρε misthophóre	μισθοφόρον misthophóron		μισθοφόρω misthophórō	μισθοφόρω misthophórō		μισθοφόροι misthophóroi	μισθοφόρᾰ misthophóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μισθοφόρως misthophórōs			μισθοφορώτερος misthophorṓteros			μισθοφορώτᾰτος misthophorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

μισθοφόρος • (misthophóros) m (genitive μισθοφόρου); second declension

1. mercenary

Declension

Second declension of ὁ μισθοφόρος; τοῦ μισθοφόρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μισθοφόρος ho misthophóros	τὼ μισθοφόρω tṑ misthophórō	οἱ μισθοφόροι hoi misthophóroi
Genitive	τοῦ μισθοφόρου toû misthophórou	τοῖν μισθοφόροιν toîn misthophóroin	τῶν μισθοφόρων tôn misthophórōn
Dative	τῷ μισθοφόρῳ tôi misthophórōi	τοῖν μισθοφόροιν toîn misthophóroin	τοῖς μισθοφόροις toîs misthophórois
Accusative	τὸν μισθοφόρον tòn misthophóron	τὼ μισθοφόρω tṑ misthophórō	τοὺς μισθοφόρους toùs misthophórous
Vocative	μισθοφόρε misthophóre	μισθοφόρω misthophórō	μισθοφόροι misthophóroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• μισθοφόρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μισθοφόρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • creature idem, page 183.
  • hireling idem, page 401.
  • mercenary idem, page 525.
  • minion idem, page 531.
  • wage-earning idem, page 958.

Greek

Etymology

From Ancient Greek μισθοφόρος (misthophóros). By surface analysis, μισθός (misthós, “wages”) +‎ -φόρος (-fóros).

Pronunciation

• IPA^(key): /misθoˈfoɾos/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: μι‧σθο‧φό‧ρος

Noun

μισθοφόρος • (misthofóros) m (plural μισθοφόροι)

1. (military) mercenary soldier

Declension

Declension of μισθοφόρος

	singular	plural
nominative	μισθοφόρος •	μισθοφόροι •
genitive	μισθοφόρου •	μισθοφόρων •
accusative	μισθοφόρο •	μισθοφόρους •
vocative	μισθοφόρε •	μισθοφόροι •

Derived terms

• μισθοφορικός (misthoforikós, “mercenary”) (adjective)