συνωμοτώ

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /si.no.moˈto/
• Hyphenation: συ‧νω‧μο‧τώ

Verb

συνωμοτώ • (synomotó) (past συνωμότησα, passive —)

1. to conspire, to collude

Conjugation

συνωμοτώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	συνωμοτώ	συνωμοτήσω
2 sg	συνωμοτείς	συνωμοτήσεις
3 sg	συνωμοτεί	συνωμοτήσει
1 pl	συνωμοτούμε	συνωμοτήσουμε, [-ομε]
2 pl	συνωμοτείτε	συνωμοτήσετε
3 pl	συνωμοτούν(ε)	συνωμοτήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	συνωμοτούσα	συνωμότησα
2 sg	συνωμοτούσες	συνωμότησες
3 sg	συνωμοτούσε	συνωμότησε
1 pl	συνωμοτούσαμε	συνωμοτήσαμε
2 pl	συνωμοτούσατε	συνωμοτήσατε
3 pl	συνωμοτούσαν(ε)	συνωμότησαν, συνωμοτήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα συνωμοτώ ➤	θα συνωμοτήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συνωμοτείς, …	θα συνωμοτήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συνωμοτήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συνωμοτήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συνωμοτήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	συνωμότησε
2 pl	συνωμοτείτε	συνωμοτήστε
Other forms
Active present participle ➤	συνωμοτώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας συνωμοτήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	συνωμοτήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• συνωμοσία f (synomosía, “conspiracy”)

• see: συνωμότης m (synomótis, “conspirator”)

Further reading

• “συνωμοτώ”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998