آرامش

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Persian[edit]

Etymology[edit]

آرام (ârâm) +‎ ـش (-eš).

Pronunciation[edit]

 

Readings
Classical reading? ārāmiš
Dari reading? ārāmiš
Iranian reading? ârâmeš
Tajik reading? oromiš

Noun[edit]

Dari آرامش
Iranian Persian
Tajik оромиш

آرامش (ârâmeš)

  1. quietness; calmness; tranquility; peace, peace and quiet
    Synonyms: راحتی (râhati), استراحت (esterâhat), آرام (ârâm), راحت (râhat)
    • c. 1011, Abu'l-Qāsim Firdawsī, “The tale of Siyāwash”, in شاهنامه [Book of Kings]‎[1]:
      نخست آفرین کرد بر کردگار
      خداوند آرامش و کارزار
      naxust āfarīn kard bar kardgār
      xudāwand-i ārāmiš u kārzār
      He made his first praises to the Creator,
      The Lord [both] of calm and of the battlefield.
      (Classical Persian romanization)
    • c. 1720, 'Abd al-Qādir Bēdil, “Ghazal 1808”, in دیوان بیدل [The Divān of Bēdil]‎[2]:
      مریض شوق بیدل هرگز آسودن نمی‌خواهد
      که ‌همچون نبض موج آخر کفن می‌گردد آرامش
      marīz-i šawq-i bēdil hargiz āsūdan na-mē-xwāhad
      ki hamčūn nabz-i mawj āxar kafan mē-gardad ārāmiš
      Those sick with love-yearning which takes their heart away never want to rest;
      Like the pulse of the wave, the shroud finally becomes their repose.
      (Classical Persian transliteration)

Further reading[edit]