Ἀραμαῖοι

See also: Αραμαίοι

Ancient Greek

Alternative forms

• Ἀραμμαῖοι (Arammaîoi)

Etymology

From Aramaic ܐܪܡܝܐ / אָרָמָיָא (ʾārāmāyā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ra.mâi̯.oi̯/ → /a.raˈmɛ.y/ → /a.raˈme.i/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ra.mâi̯.oi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.raˈmɛ.y/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.raˈmɛ.y/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.raˈme.y/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.raˈme.i/

Noun

Ἀραμαῖοι • (Aramaîoi) m pl (genitive Ἀραμαίων); second declension

1. the Aramaeans (Aramaic-speaking Semitic tribes who settled in northern Syria and Mesopotamia)

Usage notes

• Identified with οἱ Ἀριμαῖοι in Strabo’s Γεωγραφικά (16.4.27):

  λέγει δὲ καὶ τοὺς Ἀρίμους ὁ ποιητής, οὕς φησι Ποσειδώνιος δέχεσθαι δεῖν μὴ τόπον τινὰ τῆς Συρίας ἢ τῆς Κιλικίας ἢ ἄλλης τινὸς γῆς, ἀλλὰ τὴν Συρίαν αὐτήν· Ἀραμαῖοι γὰρ οἱ ἐν αὐτῆι· τάχα δ᾽ οἱ Ἕλληνες Ἀριμαίους ἐκάλουν ἢ Ἀρίμους.

Declension

Second declension of οἱ Ἀραμαῖοι; τῶν Ἀραμαίων (Attic)

Case / #	Plural
Nominative	οἱ Ἀραμαῖοι hoi Aramaîoi
Genitive	τῶν Ἀραμαίων tôn Aramaíōn
Dative	τοῖς Ἀραμαίοις toîs Aramaíois
Accusative	τοὺς Ἀραμαίους toùs Aramaíous
Vocative	Ἀραμαῖοι Aramaîoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Αραμαίοι (Aramaíoi)
• → Latin: Aramaeī (see there for further descendants)

References

• Ἀραμαῖοι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)