ὑδράργυρος

Ancient Greek

Etymology

From ὕδωρ (húdōr, “water”) +‎ ἄργῠρος (árguros, “silver”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.drár.ɡy.ros/ → /yˈðrar.ʝy.ros/ → /iˈðrar.ʝi.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.drár.ɡy.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈdrar.ɡy.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈðrar.ʝy.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈðrar.ʝy.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðrar.ʝi.ros/

Noun

ὑδράργῠρος • (hudrárguros) f (genitive ὑδραργύρου); second declension

1. quicksilver artificially prepared from cinnabar ore
   1. (in general) quicksilver, mercury

Inflection

Second declension of ἡ ὑδράργῠρος; τῆς ὑδραργῠ́ρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ὑδράργῠρος hē hudrárguros	τὼ ὑδραργῠ́ρω tṑ hudrargúrō	αἱ ὑδράργῠροι hai hudrárguroi
Genitive	τῆς ὑδραργῠ́ρου tês hudrargúrou	τοῖν ὑδραργῠ́ροιν toîn hudrargúroin	τῶν ὑδραργῠ́ρων tôn hudrargúrōn
Dative	τῇ ὑδραργῠ́ρῳ têi hudrargúrōi	τοῖν ὑδραργῠ́ροιν toîn hudrargúroin	ταῖς ὑδραργῠ́ροις taîs hudrargúrois
Accusative	τὴν ὑδράργῠρον tḕn hudrárguron	τὼ ὑδραργῠ́ρω tṑ hudrargúrō	τᾱ̀ς ὑδραργῠ́ρους tā̀s hudrargúrous
Vocative	ὑδράργῠρε hudrárgure	ὑδραργῠ́ρω hudrargúrō	ὑδράργῠροι hudrárguroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ὑδραργυρίζω (hudrargurízō)

Descendants

• → Latin: hydrargyrus

Further reading

• “ὑδράργυρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑδράργυρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette